oudste jongens kamp 2019
12-08-2019Don Bosco kamp 2019
Zaterdag 13 juli. Buurman heeft spierpijn.
Het was een heldere, frisse ochtend in Zwanenburg, en de klokken sloegen tien. We mochten dit jaar wat later vertrekken, omdat we wat minder lang zouden fietsen. Dus jullie waren er allemaal om 10.30 uur met de vraag: wat wordt het fietsthema? Louis dacht dat we als Bob de Bouwer zouden gaan fietsen maar dat had hij mooi fout. Frank had het wel bij het goede eind, dit kon ook niet anders, omdat hij zich al 4 maanden aan het voorbereiden was voor kamp.
De tante en moeder van Robin hadden zich weer in het zweet zitten haken en schonken ons Buurman & Buurman outfits. We hadden nog een verassing voor jullie, want jullie waren erg benieuwd in welke groep jullie zouden gaan fietsen. Dit wisten wij echter ook niet, want dit werd bepaald door middel van het lot. Om 11.00 uur fietsen we weg richting Harderwijk. De eerste 40 km naar de rustpost liep gesmeerd, iedereen was zonder valpartijen en zonder om te rijden op de 1e rustpost aangekomen. Dus even lekker energie aanvullen en weer doorgaan. Sem had waarschijnlijk niet goed gegeten, want hij viel na een kilometer of 10 af met last van zijn bovenbeen. Dit was ook een goed moment om het zadel van Justin even een meter of 4 hoger te zetten. Snel volgde de 2e rustpost en werden de fietsgroepen weer opnieuw geloot.
Met het zwaarste stuk voor de boeg gingen we vol goede moed de weilanden in. Met wind op de kop hadden sommige jongens het best zwaar. Na wat binnendoor weggetjes werd het tijd om de dijken rond het Veluwemeer te gaan bestormen. Op de knardijk werd het Patric even te veel, de kramp schoot in beide benen, hij kon niet meer praten en er liep een dunne straal poep langs zijn been. Hij moest daarom het laatste stukje worden geduwd. Op de rustpost kon Patric even goed herstellen door even te mediteren. Met nog 10 km voor de boeg konden we rustig aandoen en zo stuurden wij rond 17.30 de fietsen Strokelweg nr 4 op. De tenten stonden al voor ons klaar, dus konden jullie lekker even de tenten indelen en je tent inruimen. Om 18.00 had de kookstaf een heerlijke maaltijd voor ons klaarstaan. De spaghetti ging er goed in na deze pittige fietstocht. Na het eten mochten jullie even snel onder de douche en voor degene die zijn luchtbed nog moest oppompen was er nu ook even tijd.
Samen met de Oudste Meiden hadden we een avondprogramma, die plaatsvond in het bos en waar we samen kennismakingsspelletjes gingen doen. Iedereen stelde zich even voor aan elkaar en daarna was het tijd voor het ballon-namen-spel. Het was de bedoeling om een naam te roepen voordat je de ballon sloeg, valt de ballon echter op de grond, dan is degene die zijn naam werd gezegd af. Dit leverde meerdere prachtbeelden op. Lotte maakte een heerlijke duik Head-First zonder maar ook bij de ballon in de buurt te komen. De immer fanatieke Sem bracht meerdere bezoeken aan de struiken langs het speelveld. Na een potje of 5 werd het tijd om terug te gaan naar het kampterrein. Wij hadden namelijk een paar belangrijke mededelingen voor jullie. Eerst werden de kampregels aan jullie uitgelegd maar gelukkig kennen de meesten van jullie deze regels wel uit het hoofd. En dan was er nog een verassing onder het genot van een kop thee en een plak ontbijtkoek. We gingen namelijk al vertellen wat we morgenochtend gingen doen. Dit omdat we 3 jongens zochten die ons konden helpen. Ja, want we gaan morgen naar een zorgcentrum/bejaardentehuis om met ouderen samen naar de kerk te gaan. Eerst dachten jullie dat wij jullie in de maling namen, maar niets was minder waar! We zochten iemand die een schriftlezing wilde voorlezen en 2 jongens die de collecte wilden ophalen tijdens de kerkmis. Nou daar waren Sem en Patric wel voor te porren! Gratis geld innen doen ze namelijk maar al te graag. Maar wie ging de schriftlezing nou voordragen? Fabian wilde dat wel doen dus kwam het papier te voorschijn en ging hij oefenen waar iedereen bij was. Dit ging natuurlijk helemaal niet, iedereen moest heel hard lachen. Als dat maar goed gaat morgen.... Nadat we verteld hadden dat we om 09.00 uur aanwezig moesten zijn in het zorgcentrum, kon iedereen zijn tanden gaan poetsen en gaan slapen. Gelukkig bleven de meesten van jullie in de tent liggen, toen de laatste ontsnapper op bed lag was het ook voor ons tijd om de bedstee in te gaan.
Zondag 14 juli. Kersenvlaai of geitenvlaai?
De haan kraait deze ochtend om 08.00. Het is tijd om wakker te worden om je op te maken voor beroependag en geef wat terug aan de maatschappijdag. Jullie zouden allemaal verkleed moeten in de kleding van je droomberoep. Maar omdat we naar de kerk gingen deed iedereen toch maar even wat nets aan. Snel ontbijten en dan op de fiets naar zorgcentrum de Sonnevanck. Aangekomen bij het zorgcentrum worden we vriendelijk ontvangen door het personeel en worden de taken snel verdeeld. Jarno mag de boekjes uit gaan delen, Maarten en Barry gaan koffie schenken op een andere afdeling en de rest wordt verdeeld onder de vrijwilligers om ouderen op te halen die naar de kerk willen. De leiding mocht ook gezellig meehelpen en deze werden naar de afdeling van de mensen die wat vergeetachtig zijn gestuurd. Mevrouw de Leeuw is een wekelijkse kerkganger, maar op de vraag of ze deze week meeging zij ze volmondig nee! Ook niet toen er werd aangeboden dat ze met jonge jongens mee mocht, bleef het resoluut nee. Wel ging meneer Mouw mee met ons. Net buiten aangekomen boog hij over zijn rollator heen en keek is goed naar het naamplaatje. Dit was niet de rollator van meneer Mouw! Dus moest 1 van ons even de rollators omwisslen. Maarten had na het koffie schenken de oudste bewoner opgehaald, meneer was al 102 en nog goed bij de tijd. Er was wel een klein probleempje: de oude heer was doof dus een goed gesprek zat er niet in voor Maarten. De kerk liep steeds voller en wij als leiding keken trots naar de Oudste Jongens om hoe goed ze bezig waren. Iedereen had intussen iemand opgehaald en de meeste jongens gingen ook gezellig naast de meneer of mevrouw zitten die ze hadden opgehaald. Jarno was ondertussen door zijn boekjes heen en nam ook plaats. De mis begon en nu begon de lange zit. We werden van harte welkom geheten door de voorgangster en ze deed een klein verhaaltje over onze fietstocht van 90 km. Gelukkig was er een koor dat een aardig deuntje kon zingen dus dat was wel prettig. Na een tijdje was het de beurt aan Fabian. Hij kwam naar voren en las de schriftlezing op alsof hij dat elke week deed. Dit keer geen lachende gezichten van de rest. Guus kreeg onder de mis even een een schrikmoment, want opeens begon de meneer in de rolstoel naast hem te rijden. Je zag Guus op zoek gaan naar de rem van de rolstoel, maar gelukkig bleef hij op zijn plek staan. Nu kwamen ook Patric en Sem in actie met een zakje in de hand werd de collecte door hun opgehaald. Patric zag zijn kans schoon om na 1 rij mensen ze hand al in de collectezak te steken. Nee Patric dat geld is voor de kerk niet voor jou! Later bleek dat er een sleutel in de collectezak was gegooid en dat Patric die er netjes uithaalde. Sem liet ondertussen wat geld over de grond rollen en probeerde 2 keer de collecte op te halen bij sommige mensen. De mis was na ongeveer 55 min afgelopen. Wij werden vriendelijk bedankt voor de bewezen diensten. Nu werd het weer tijd om alle mensen terug naar hun afdeling of kamer te brengen. Sommige ouderen bleven nog even een kop koffie drinken en werden daarna teruggebracht.
Nu mochten ook wij even een kop koffie of thee drinken en er werden veel vragen gesteld aan ons: Waarom doen jullie dit? Waar komen jullie vandaan? enzovoort. Tieme had de meeste aanspraak en was er al snel uit, want na deze bijzondere ervaring wil Tieme graag de ouderenzorg in. Ook kregen we nog een heel leuk aanbod van een meneer die bij Multivlaai werkte. Hij vond het zo leuk van ons dat we dit hadden gedaan, dat hij ons 2 taarten wilde bezorgen, die we later in de week zouden krijgen. Na de kop koffie moesten we snel weer terug naar het kampterrein om daar even snel een broodje knakworst naar binnen te werken. Na dit heerlijke broodje knakworst is het tijd om jullie je in je outfit te hijsen van jullie droomberoep. Daarna stapten we op te fiets om ons naar onze volgende bestemming te rijden. Sommige hadden nog wat last van hun benen, maar na een uurtje fietsen kwamen aan bij een geitenboerderij. Wat moesten we hier nou weer doen? Nou we gingen Geiten-Yoga doen! We hadden natuurlijk gehoopt dat we tussen de geiten mochten zitten tijdens de yoga, maar helaas dit was niet zo. Ook werd er al wat meer duidelijk over het avondprogramma, want Jordy Poelgeest onze plaatselijke kapper was geariveerd, samen met zijn chauffeur Robertje. Nu konden we met ze allen de geitenstal in, matjes op de grond en yoga’en maar. Hoewel sommige jongens toch hun best deden, bleek niemand weggelegd voor een potje yoga. Zelfs voor Jarno het slangenmens, die zich in allerlei bochten wrong om alle oefeningen mee te doen, is het niks. Na een kleine polonaise te hebben gelopen met ze allen mochten we dan eindelijk met de kleine geitjes gaan knuffelen. Dus hup het hek over en plaats je matje tussen de geiten. Dit was hilarisch, Justin ging op tussen wel een geit of 10, de beesten wilden niet meer bij hem vandaan. Die geiten kauwen overal op dus je kleding, je schoenen en zelfs je haar was niet veilig. Sommige heren vonden het toch best eng, maar uiteindelijk vond iedereen het super leuk. Het jammere was dat meer dan de helft van de jongens onder de geitenstront zat. Daarna mocht Louis nog even zijn beroep gaan uitoefenen, want hij wilde graag geitenhoeder worden. Stond ie daar met zijn mooie gewaad aan tussen alle geiten. Dit leverde prachtige plaatjes op waarop Louis later enorm trots zal zijn. Na al dit geitengebrij was het weer tijd voor de terugreis. Op de terugweg was er nog een aardige valpartij. Fabian kreeg een stok tussen zijn spaken en viel op de grond. Sem Armstrong knalde boven op Fabian en dat was het einde van de fiets van Sem. Hij heeft het nog gered tot het kampterrein maar daar werd de fiets Total Loss verklaart. Na weer een heerlijk avondmaal werd het tijd dat Jordy in actie ging komen. Hij had allemaal knip-poppen meegenomen. Jullie werden in groepen verdeeld en kregen de opdracht om een hanenkam te maken op de knippop. Ook konden jullie extra punten verdienen door zelf wat met jullie haar te doen. Dit hoefden we niet 2 keer te zeggen tegen Justin, hij kleurde gelijk zijn haar groen en rood. De rest was ondertussen druk bezig met de schaar, tondeuse en de fohn. Wat maakte jullie mooie creaties zeg! Jordy wilde jullie allemaal wel een baan aanbieden, maar hij werkt toch liever met vrouwen, dus hij moest jullie allemaal teleurstellen. Wel werden er 3 winnaars gekozen dit waren: Patric, Max en Robertje. Gelukkig kregen jullie allemaal als beloning een potje reuzel. We willen Jordy ontzettend bedanken dat hij namens Poelgeest Kappers aanwezig wilde zijn op dit kamp. Maar de avond was nog niet ten einde, want jullie kregen nog een Slimste Kamp Quiz voor jullie kiezen. Ook ons nieuwste kind deed mee, Robertje bleef gewoon in zijn eigen team om enorm veel punten te gaan scoren. De eerste paar vragen van deze quiz waren al hilarisch, maar het leukste moest nog komen. Want wij hadden al jullie ouders gevraagd om een filmpje op te nemen voor jullie. De ene film nog leuker dan de ander. Finn zijn moeder was zelfs naar de kerk gegaan om te filmen en de vader van Sem is eindelijk gestopt met drinken deelde hij mee. Frank ze moeder vond Frank liever dan Maarten en de ouders van de Brammers misten beide kinderen enorm. Guus zijn vader had een filerjep stok in zijn bed gelegd en de ouders van Louis hadden het hele huis vol gehangen met zijn foto´s omdat ze hem miste. De ouders van Max hadden zelfs een klein Don Bosco kamp opgezet in hun eigen huis. Fabian ze vader moest zelfs helemaal huilen en Patric zijn vader was super trots op zijn zoon, ondanks dat Patric niet eens weet wat Don Bosco is. Justin zijn ouders hadden een standbeeld van Justin gemaakt om hem elke dag te zien en bij Barry thuis hing een scooter wiel met zijn foto erop in huis. En dan was er nog de zoon van Robertje! Die miste zijn vader zo erg dat hij weer in vreetbuien terugviel. Na deze lachwekende quiz werd het tijd om jullie bedjes op te zoeken en lekker te gaan slapen. Gelukkig waren jullie erg moe en sliepen jullie allemaal erg snel.
Maandag 15 juli. Spel zonder Grenzen, welk land overwint?
Harderwijk ontwaakt op deze maandag en uit de oude doos wordt de show Spel zonder Grenzen ontstofd. We hadden jullie vooraf al ingedeeld in landen. En we hadden voor jullie een speciaal ontbijt gemaakt per land. Zo kreeg Fabian die Zwitserland was een heerlijke kaasfondue, hadden de uit Dubai afkomstige sjeiks Sem en Justin een heerlijke biefstuk met een goed glas kinderchampagne. Ook Tieme en Jarno die Eskimo’s waren werden verwent, want zei kregen mosselen met een heerlijke vers gevangen makreel. De heren uit Vlietland, Barry en Max, kregen naast Hollandse mosselen een heerlijke stamppot geserveerd. Maarten en Frank waren India en kregen dus een hele heette curry als ontbijt. Guus en Finn mochten hun eigen eten uit een pinjata slaan, deze Mexicaanse traditie leverde hun heerlijke quacamole met nacho’s op. En dan waren er nog de mannen uit Papoea New-Guinea. Louis en Patric kregen kipkluifjes met rijst als ontbijt. De jongens waren hartstikke blij met dit ontbijt om 9 uur s’morgens. Na dit heerlijke ontbijt hadden Maarten en Louis nog niet genoeg gegeten, dus nadat ze stiekem nog een broodje hadden gegeten, werden ze ook nog getrakteerd op heerlijke delicatessen uit hun land. Louis kreeg iets met pepers, terwijl Maarten heerlijke Indiase bananen kreeg. Toen beide heren waren uit gegeten werd het tijd voor de show Spel zonder Grenzen. We begonnen met het pionnenspel. Max en Barry waren bij voorbaat al kansloos, omdat hun alles op de fiets moesten doen. Op Vlieland mag je immers alleen maar fietsen! Deze spelronde werd overtuigend gewonnen door Zwitserland, dit omdat Fabian alleen was en steeds kon kiezen welke punten hij wilde hebben. Daarna werd het tijd voor de fietsband-challenge. Tijdens dit spel zit 1 iemand in een fietsband, de ander erachter hangend. nu vragen jullie je natuurlijk af wie dit gewonnen heeft? Nou dat kon maar 1 team zijn, dat waren de Eskimo’s. Al ging iedereen aan de band van Tieme of Jarno hangen, nog renden ze dan het hele kampterrein over. Toen de Brammers weer terug waren gekeerd werd het tijd om een potje landen- voetbal te gaan spelen. Een potje voetbal is altijd leuk, maar wat het helemaal leuk maakt is dat er 3 scheidsrechters rond liepen met een fles scheerschuim op zak en videoscherm waarmee ze de VAR konden raadplegen. Dit was nodig toen Patric een overtreding maakte op Guus. Aa het terugkijken van de beelden was het inderdaad een overtreding van Patric. Dit kan niet anders dan billen brand schieten vanaf 3 meter. Guus ging achter de bal staan en nam een flinke aanloop. Patric stond ondertussen doodangsten uit, want hij wist niet wat er ging gebeuren. Want ik weet niet of het al vermeld was, maar Patric weet namelijk niet wat Don Bosco kamp inhoud. Ondertussen zat Sem weer eens niets vermoedend voor zich uit te staren. Guus nam dus een aanloop en boem! Zo langs Patric ,en je raad het al, vol op Sem zijn hoofd. Iedereen lach helemaal dubbel, behalve Patric want die wist niet wat de bedoeling was. Niemand kon meer normaal op zijn benen staan van het lachen en daarom gingen we snel verder met het volgende onderdeel. Dit is een soort blij-dat-ik-glij-ober-race. Het was de bedoeling dat je met een dienblad vol met glazen water over een glad zeil lopend de overkant zou halen. Hoe meer bekers binnen de tijd, hoe meer punten je krijgt. Dit werd een groot spektakel met veel valpartijen. Max wist bijna iemand K.O. te glijden. De kleine Max gleed Louis ondersteboven, deze kreeg een tik op zijn adamsappel en ging als een bokser naar de grond. Toen Louis weer was opgelapt werd het tijd voor de lunch, deze smaakte natuurlijk weer uitstekend. We zetten ons middagprogramma voor in het zwembad. Daar komt ons jaarlijks programma weer om de hoek kijken. Wie kan het platst op zijn rug of buik terecht komt. De badmeesters vonden dit een goed idee en wilden graag de jury zijn van dit spel. Nadat Guus vorig jaar glansrijk had gewonnen waren er jongens die het hele jaar hadden geoefend. Daarbij kwam ook nog is dat Guus zijn titel niet wilde prolongeren, omdat hij vorig jaar nog een maand of 3 hinder ondervond van zijn enorme klap op het water. Nadat iedereen een keer had gesprongen waren de badmeesters er nog niet uit. Patric en Finn moesten een finale sprong uitvoeren. Tuurlijk hadden de badmeesters allang gezien wie er gewonnen had, maar ze wilden nog wel een paar klappers zien. Toen Patric weer een enorme klap maakte waren de badmeesters er uit. Papoea Nieuw-Guinea was de winnaar. Ook werd er nog een competitie onderwater zwemmen gehouden. Louis dacht dit wel binnen te halen voor zijn land. Maar hij had buiten de Eskimo’s gerekend. Normaal gesproken blijven ze uren onder water om te zoeken naar zeehonden en vis, dus die haalden de trofee in huis. Maar wacht! Ze hadden Maarten over het hoofd gezien, want in India wordt natuurlijk heel veel gemediteerd en zo kan Maarten in 1 ruk naar de overkant zwemmen. Dit natuurlijk met de hulp van Frank, die langs de kant de goden aan het aanbidden was. Fabian had ondertussen al 40 pogingen genomen om langer dan 5 meter onderwater te zwemmen, maar in Zwitserland zijn ze toch beter in skiën. Na deze heerlijke zwembadavonturen was het weer tijd om huiswaarts te keren en ons klaar te gaan maken voor het Spel zonder Grenzen samen met de Oudste Meiden. De Oudste Meiden zouden een land kiezen en zich daar bij aansluiten. Zo werden Nathalie en Elise verwelkomt door in de pan met eten te gaan staan en zo tot de stam van Papoea Nieuw-Guinea te behoren. De bedoeling van dit spel was een ander land uit te dagen om zo punten te verdienen. Uit elk land was een spel afkomstig, zo werd er begonnen met een oud-Russische billenklap en werd er geëindigd met het Spaanse tomatengevecht. De mannen van elk team moesten gaan staan, terwijl de vrouwen van de tegenpartij zo hard mogelijk tomaten moesten gooien. Wie het meeste pijn had verloor. En dan was er natuurlijk nog het Hollandse boter kaas en eieren doorgeven en het maken van omeletten met de mond. Verder zullen we hier niet te veel over vertellen, want anders mogen jullie misschien niet meer mee op Don Bosco kamp. We speelden dit spel buiten, maar er kwam een probleem om de hoek kijken. Het werd steeds donkerder en we konden steeds minder zien. Dus moesten we er wel een eind aan maken, dit tot grote teleurstelling van een aantal van de jongens. Ze waren erg verdrietig dat de Japanse Wasabi Challenge niet voorbij was gekomen. Maar wees niet ongerust later in de week zou dit helemaal goedkomen. Dus konden jullie nu heerlijk naar bed en hadden wij ook eens rust. Maar niets bleek minder waar! Bij de late tentencontrole waren er natuurlijk weer een aantal jongens gevlogen. Jarno echter niet, die lag alweer te slapen. Een week Renesse voor kamp had hem geen goed gedaan en hij sliep meer dan dat hij wakker was. Dit zal wel door het spel panne gekomen zijn. Frank was wel weer vertrokken met rugtas en al. Zo had hij eten en drinken mee voor onderweg, dat is van levensbelang. We hebben Drank die avond lang gezocht maar niet gevonden. De volgende dag lag Frank keurig op bed en konden wij iedereen dus rustig wakker maken.
Dinsdag 16 juli. De politie is je beste vriend als je je tanden poetst met wasabi.
Afgelopen week heeft een Writers Block mij de das omgedaan. Ik heb een hoofd vol verhalen, maar ik krijg ze maar niet op papier.. Gelukkig brengt de regen ook voorspoed met zich mee, aangezien me vingers nu weer over het toetsenbord vliegen. Het programma van dinsdagochtend was een GPS-tocht, waarbij iedereen op zoek moest naar een moordenaar, een moordwapen, de moordplaats en het motief van de moord. Dyon mocht deze morgen wat langer blijven liggen, dit omdat wij al wisten dat hij woensdag de weg ging kwijtraken. Ilona en Robin zaten om 08.00 uur al op de fiets om de route, die een week daarvoor was uitgezet, nog eens na te rijden. Die week ervoor schrokken we toch wel erg, want het bos waar de route doorheen liep bestond voor 80% uit eikenbomen. Maar we dachten we zijn toch op Don Bosco kamp dus niets houd ons tegen. En daarbij: die kinderen douchen toch niet, dus ze zullen vanaf maandag toch wel gewone jeuk hebben. Bij terugkomst op het kampterrein was Dyon net ontwaakt uit zijn winterslaap en was Ilona eindelijk gestopt met vloeken. Ja, want fietsen door een bos is niet haar ding, vooral niet omdat er geen enkel fietspad te bekennen is en we alleen maar over zand fietsten. Wat ons natuurlijk niets verbaasde, was dat de jongens de tafel al gedekt hadden en het ontbijt al gehaald, dus konden we gewoon aanschuiven. Na het ontbijt werden er hints gegeven, waar jullie je je GPS konden vinden. Was de GPS gevonden dan kon je terugkomen bij de leiding en kreeg je uitleg over GPS en konden jullie van start gaan. De 3 groepen werden onder leiding van Dyon in groepjes verdeeld, dit ging niet eenvoudig, want eerst moet er nog uitgebreid pis-pot worden gespeeld, Annemaria Koekoek en Schipper mag ik overvaren. Uiteraard snapte Patric opnieuw niks van al deze spelletjes.
Iedereen was binnen 10 minuten weg en het wachten kon beginnen. Om Ilona een plezier te doen zijn we toch nog maar even op de fiets gesprongen om te kijken of de routes goed werden gelopen. Bij het 1 na laatste punt aangekomen had elke groep de wc-rol niet gezien en dit was toch echt een essentiële aanwijzing, omdat het toilet de moordplaats was. Bij het laatste punt aangekomen was Jarno als een soort speurneus het hele terrein aan het leeg kammen. En opeens dacht hij de laatste aanwijzing te vinden. Maar dat was niet de aanwijzing die we zochten! Jarno vond een tas een een bijou box vol met sieraden. Na enig overleg met de leiding werd de politie maar gebeld. Omdat deze oproep geen haast had konden we even een stukje terug fietsen om iets verderop 3 volwassen edelherten te spotten in het bos. Ze hadden volle geweien en stonden heel rustig te eten. Dit stukje nieuws uit de natuur hebben we ook weer gehad. Na een half uurtje kwam de politie ten tonele en aanschouwde de gevonden spullen. Hij vertelde ons dat er in deze buurt de laatste tijd veel inbraken waren en dat de spullen in de bijou box misschien nog wel emotionele waarde kon hebben voor de personen van wie het was. De agent bedankte Jarno en de andere speurneuzen voor hun hulp. Daarma sloeg hij Patric en Jarno zelf nog even in de boeien. Die agent had natuurlijk allang gehoord dat Patric iets uit de collectezak had gepakt zondagochtend! Patric dacht dat dit er bij hoorde, maar ja Patric weet niet goed wat Don Bosco kamp inhoud, dus hij snapte het weer niet. Na deze enerverende ochtend was het na het eten van de heerlijke wentelteefjes alweer 14.30 in de middag. Eindelijk mochten jullie wat voor jezelf gaan doen. Dit hielden jullie natuurlijk nog geen uur vol, dus werd de leiding opgetrommeld voor een potje tafeltennis. Dit hadden jullie beter niet kunnen doen, want na een klein uurtje hadden we alleen maar huilende Oudste Jongens. Dit had vooral te maken met het feit dat Dyon deze sport al jaren in het geheim op hoog niveau beoefent. In de tafeltennis wereld wordt hij ook wel Ping Pong genoemd. Toen jullie er allemaal verslagen bij zaten konden wij alvast gaan opbouwen voor het avondprogramma. Helaas moesten we dit later weer afbreken, omdat we niet genoeg tafels mee hadden gebracht naar de gezamenlijke maaltijd. Na de gezamenlijke maaltijd die bestond uit een BBQ was het tijd voor het DIAP. Speciaal voor Patric: dat is een afkorting voor DInsdag AvondProgramma. Met dit programma namen wij het op tegen de Oudste Meiden. We moesten een drietal spellen spelen. De winnaar van elk spel mocht de leiding van de verliezers onder de vla gooien. Alle spelen werden gespeeld op een glad zeil, zodat alles nog wat moeilijker zou worden. Bij het eerste spel moesten we om beurten bij elkaar op schoot gaan zitten en zo proberen een ballon te laten knappen. Omdat de jongens meer bezig waren met het pijn doen van elkaar, dan het laten knappen van de ballonen, hadden we de eerste nederlaag te pakken. Dyon en Robin kregen als dank dan ook een pak vla over zich heen gegoten. Spel 2 was echt een spel dat op jullie lijf geschreven zou moeten zijn. We moesten namelijk penalties nemen. Daarvoor moesten we wel eerst tien rondjes om een pion draaien, voordat we over het gladde zeil moesten rennen en schieten. Nu moesten de meiden de penalties nemen op keeper Dyon en de jongens op keepster Marissa. Je zou dus zeggen: ‘’appeltjes eitje’’, ware het niet dat Dyon blijkbaar niet kon keepen en zowat alles doorliet. Marissa hield nog wel eens een bal tegen, maar er werden ook een hoop pingels naast geschoten of over. Dus ook ronde 2 verloren we dik en was het pak vla weer het eindstation voor Robin en Dyon. Zouden we dan ronde 3 gaan winnen? Ronde 3 was het eieren koppen. Iedereen moest 2x keer twee eieren kapot koppen. De eieren moesten onderhands opgegooid worden en zo snel mogelijk stuk worden gekopt. Gelukkig is Marissa met een gewone bal al geen fan van koppen, laat staan als ze een ei moet koppen. Dus werd deze ronde glansrijk gewonnen door de jongens en zo werden Sven en Marissa ook bedolven onder de vla. Jullie mochten je na de DIAP snel gaan opfrissen om daarna te gaan stappen met ze allen. We hadden namelijk voor jullie een echt Amsterdamse kroeg gemaakt. Met heel veel rook uit een rookmachine en een mooie bar. Er werden allemaal spellen gespeeld en Sem bracht het er slecht af met het dobbelspel Mexen. De cola en limonade kwam dan ook bijna zijn neus uit. Toen we Jarno eindelijk wijs hadden gemaakt dat hij niet op Renesse zat, en dus ook niet kon Panne, was het tijd om met een aantal jongens achter de pokertafel te kruipen. Fabian had deze avond veel pech en heeft zich tot 2x toe opnieuw moeten in kopen. Jarno deed lang goed mee, maar het was uiteindelijk Guus die er met het geld vandoor ging. We weten alleen niet helemaal zeker of Guus eerlijk heeft gespeeld, omdat de rookmachine op hol sloeg en het hele café blauw zag. We konden niet verder kijken dan 30 cm op dat moment. Intussen was het al 01.00 uur en werd het tijd om naar bed te gaan. Sommigen van jullie waren nog lang niet moe, Jarno natuurlijk wel, die lag weer te dromen over Renesse. Sem was echter wel ontsnapt. Toen we hem vonden in het bos, zei hij dat hij op zoek was naar zijn vriendin. Dit was de slechtse smoes die je maar kon verzinnen, want Sem heeft geen vriendin. Dus kon Sem aan de slag: hij moest kruipend door het hoge gras, waar een teken-familie huisde, naar een boom toe om die is goed te knuffelen. Ondertussen waren Louis en Patric ook gesnapt, zij probeerden het de andere leiding bij het kampvuur gezellig te laten maken. Dit was natuurlijk niet de bedoeling en ook zij werden even aan de tand gevoelt. Dit gebeurde met de nodige wasabi die aanwezig was. Na 3 heerlijke teentjes knoflook was het tijd om te gaan slapen. Maar wie troffen wij opeens!? Jahoor, daar had je Maarten. Gelukkig was Patric zo vriendelijk om Maarten even aan de tand te voelen. Maar natuurlijk niet voordat Patric de tanden van Maarten netjes had gepoetst. Nu werd het dan echt tijd om te gaan slapen, want er stond ons woensdag een drukke dag te wachten.
Woensdag 17 juli. Nog 10 seconden, de laatste ronde.
Het is alweer woensdagochtend. Met de slaap nog in jullie ogen begonnen we aan het ontbijt. Sommige Oudste Jongens waren echt nog heel moe, maar ja hoe zou dat nu komen? We begonnen de ochtend daarom maar wat rustiger. Jullie konden eindelijk een kaartje naar jullie ouders en familie sturen om te zeggen dat jullie hen enorm misten. We deden het ‘smorgens zo rustig aan, voordat jullie het wisten waren we alweer aan het lunchen. Het was wel een vroege lunch omdat we in de middag het WOMP hadden ( even voor Patric WOMP = WOensdag MiddagProgramma). Hiervoor moesten we wel een stukje fietsen, maar op de heenweg konden we gelukkig de pont nemen. Dit scheelde toch een kilometer of 10 in totaal. Zeewolde was de place to be deze middag en hier stond ons een leuke en sportieve uitdaging te wachten. Eerst werden er nog balspellen gespeeld, zoals voetbal, beachtennis en beachvolleybal. Sem was met het volleyballen nog steeds niet wakker en de tegenpartij had snel de zwakste schakel gevonden. Na de balspelletjes kon het echte werk beginnen. We werden verdeeld in drie groepen en we gingen om beurten suppen, kanoën of windsurfen. Met het windsurfen vlogen sommigen van jullie als volleerd surfers over het water heen. Tieme had de pech van weinig wind, maar bleef wel keurig continue op de plank staan. Barry en Jarno waren zover weg dat de begeleider jullie zeker 200 meter verderop moest af komen remmen. Robin kon er weinig van, niet alleen kreeg hij het zeil niet omhoog, hij kon ook geen bochten maken waardoor hij het ruime sop koos.
Kanoën is natuurlijk altijd super leuk er werden dus onderling ook wedstrijden gehouden. Maar ook konden de mensen in de kano de mensen op de Sup plank te hulp schieten. Dyon was namelijk met zijn sup plank het riet van heel dichtbij aan het bekijken. Sem die eindelijk wakker was, kwam Dyon te hulp schieten. Alleen belanden ze nu samen in het riet. De familie meerkoet, die lekker tussen het riet zat uit te rusten, werden daarom kwaad op Dyon en Sem. Nu was het alle hens aan dek en probeerden ze zo snel mogelijk terug te keren op open water. Ondertussen waren er al heel wat toeschouwers in kano’s en op sup planken aan het genieten van dit schouwspel. Na een minuut of 5 ploeteren konden ze eindelijk weer het open water opvaren. Na al dat gedoe viel Dyon zelfs even in slaap op zijn Sup plank. Maar zoals jullie weten komt aan alle leuke dingen een eind, dus ook aan deze middag. Toen we op de fiets wilde stappen bleek de band van Tieme zijn fiets lek te zijn. Na een jaar of 80 had de binnenband van Tieme het eindelijk begeven en moest hij dus geplakt worden. Dit deed Tieme samen met zijn broer en Maarten en Patric bleven even kijken of ze het wel goed deden met ze tweeën. Na 20 minuten zat de band weer waar die moest zitten en vertrokken we ook richting het kamp terrein. We wilden voor het eten terug zijn dus er werd even flink doorgefietst en draaiden om 18.45 het kampterrein op om om 19.00 uur te kunnen gaan eten.
Voor het avondprogramma hadden we iets leuks in petto, we gingen de droomshow spelen. Niemand kende deze spelshow maar na de woensdagavond hebben wij alleen nog maar gehoor: ‘’Nog 10 seconden de laatste rond nu nog maar een paar en dan hooooooo ho stop ho’’. Voordat de spelshow begon moest iedereen zijn bed in de grote tent leggen en zijn pyama aandoen. Pyama???? Hoorden we veel van jullie zeggen, die heb ik niet bij me. Alleen Fabian en Justin hadden goed gelezen, dus kreeg de rest een alternatieve pyama aan. Sommige Oudste Jongens hadden daarom 3 onderboeken aan, 7 trainingsbroeken of 4 shirts met 5 paar sokken.
De spelshow werd gespeeld per tent. Iemand draait aan het rad en vertelde vervolgens welke tent de opdracht moest uitvoeren. We hadden verschillende opdracht rondes zoals bijvoorbeeld kussengevecht tegen elkaar. In deze rondes werden rake klappen uitgedeeld. Zo hadden Finn en Jarno bloed aan hun kussen van Maarten. Ook Max, Justin en Frank moesten het ontgelden. Frank vroeg zelfs even een time-out aan om vervolgens bij de volgende ronde gewoon weer mee te doen. Ook was er de zogeheten voel-ronde. Hier moesten de jongens bij elkaar voelen wat ze aan hun lichaam verborgen hielden. Dan was er ook nog de pyama-ruil-ronde. Dit leverde sommigen een echte pyama op en anderen kregen opeens 2 oude onderbroeken. We hadden ook nog een ronde woorden uitbeelden, 1 woord werd in tween gehakt, zoals boom-hut. Men moest dan beide woorden omschrijven, zodat daarna het totale woord werd geraden. Na al deze intensieve rondes werd het tijd voor het eindspel. Dit werd gespeeld door de winnaars Maarten, Louis en Patric. Ze moesten proberen zo snel mogelijk een cijferslot open te maken, terwijl ze in een enorm kussengevecht zaten. Vooral de mokerslagen van Tieme werden Louis te veel en hij moest het slot doorgeven aan Maarten. Hij werd al snel tot fillet americain geslagen en gaf het slot dan ook gelijk door aan Patric. Maarten wilde namelijk niet weer de volle laag krijgen van de Brammers. Patric had 2 cijfers goed gekregen en gaf het slot weer door aan Louis. Na een paar rake klappen van Tieme kwam het slotje weer terug bij Patric, die terwijl hij op weg was naar een planeet, uiteindelijk het slotje open kreeg. Er werd voor de laatste keer deze avond gezongen: Nog 10 seconden de laatste rond nu nog maar een paar en dan hooooooo ho stop ho. Het werd dus tijd om te gaan slapen en jullie leek het een leuk idee om gezamenlijk in de grote tent te gaan liggen. Dus na het tandenpoetsen bleef de leiding even bij jullie zitten om te kijken of jullie echt wel gingen slapen. Ook werd er nog even van de gelegenheid gebruik gemaakt, om van de al slapende Sem, een Semwitch te maken door een snee brood op zijn hoofd te leggen. Tien minuten later sliepen jullie allemaal en konden ook wij ons bed gaan opzoeken.
Donderdag 18 juli. Als je door een hel gaat, blijf gaan.
Donderdag is de laatste dag met een vol programma, dus hadden we de dag weer volgestopt met leuke dingen. Het was vandaag een dag in de hel. Jullie werden wakker gemaakt door 3 rode duivels en dacht dat we eerst nog een geintje maakten, niets daarvan!
Helemaal toen jullie ook nog omeletten als ontbijt kregen viel er bij velen een diepte zucht, gelukkig wordt het een rustig dagje....
Maar niets was minder waar! Het broodje ei was heel heet, de kookstaf had jullie verwent met een wasabi-omelet. Een mooi gezicht al die hoofdjes na het eten van een eerste hap brood. Jullie kregen natuurlijk ook nog gewoon brood en na het ontbijt werd het tijd voor corvee. Wie wilde er niet corveeen? Nou Patric, Sem en Louis staken hun hand op. Oke dan mogen jullie vanuit de hondenkennel gaan kijken hoe de rest het doet. Dus propten we de heren in de bench en konden ze er pas weer uit, nadat alle corvee taken waren gedaan. Nu begon de echte ellende, jullie moesten weer opnieuw naar de basisschool. Er stond jullie een heuze Cito toets te wachten, weer lekkere ouderwetse vraagstukken met moeilijke oplossingen. Het werd nog moeilijker gemaakt doordat Robin en Dyonaan de vragen hun eigen schwung gaven. Als er iemand praatte of moest lachen dan kregen jullie meteen straf, maar jullie waren zo geconcentreerd bezig dat dat helemaal niet nodig was. Toen alle vragen waren gesteld mochten jullie de Cito toets van elkaar gaan nakijken. Het zal jullie niets verbazen, maar Max en Guus hadden samen de Cito toets het best gemaakt van iedereen. Het was alweer tijd om te gaan eten en Ilona vertelde jullie allemaal een verboden woord. Als jullie dit woord hoorden moesten jullie met je hoofd tegen een boom slaan. Nu was het kijken hoe aardig jullie elkaar vonden. De de woorden werden uiteraard continu geroepen en zo bleef er geen enkele boom onberoerd met jullie hoofd. Na de lunch werd het pas echt de hel voor jullie. Er werden drie groepen gemaakt en jullie moesten om beurten een kaartje trekken. Op die kaartjes stonden straffen zoal, vierendelen, kruisigen, electrische stoel of de kieteldood. Ook lagen er zintuigen kaartjes tussen zoals, voelen, ruiken, zien en horen. De eerst kaart die getrokken werd was voelen. De houten pollepel kwam tevoorschijn en Barry zijn kont moest het ontgelden. De volgende groep was aan de beurt en dat was levend begraven. Dus pakte Max een schep en begon te graven. Jarno trok het kaartje proeven, maar gelukkig mocht hij iemand van zijn eigen team kiezen om visolie met vruchtenhagel te slurpen. De beurt was weer aan de groep van Louis en die trok de kaart elektrische stoel. Louis kreeg 3x een schok met de elektrische vliegenmepper. Patric trok het kaartje vierendelen. Gelukkig mochten alle andere Oudste Jongens hier aan meedoen. 3 man bij zijn linkerbeen, 3 bij zijn rechterbeen, 3 bij zijn linkerarm en 3 bij zijn rechterarm en trekken maar. Ondertussen kwam de kampleiding kijken, want die vonden het maar wat leuk om alles te zien. Vooral omdat we dit pas drie dagen voor kamp besloten hadden om te gaan doen. Bob had de luxe dat hij ook een kaartje mocht trekken en ja hoor, hij kreeg de electrische vliegenmepper op zijn oren. Maar Bob was zo bang, dat hij bijna wilde gaan rennen. Toen het eenmaal gebeurt was riep Bob op dat valt best mee. Nu was het Twan zijn beurt en je raadt het nooit, hij trok kruisiging. Dus werd hij op een bank gelegd, 1 plank dwars over de bank en tapen maar. De jongens wilde zeker weten dat Twan goed vast zat dus gebruikten ze genoeg tape. Toen hij goed vast zat werd hij omhoog getild en tegen een boom gezet. Rutger wilde bij nader inzien toch niet meedoen en dacht er zonder schade af te komen. Maar Patric drukte nog even de electrische vliegenmepper tegen Rutger zijn arm aan en moest daarna heel hard rennen, omdat Rutger hem probeerde terug te pakken. Nu de kampleiding was verdwenen konden we echt los gaan. Tieme riep voortdurend: ‘’wat een sadisten allemaal hier!’’ Toen hij echter zelf de kans kreeg om Sem en Finn in te graven, leek het wel Rob de tuinman die planten aan het poten was. Ondertussen was Barry een rauw ei aan het proeven en was Max de bench van binnen aan het bekijken. Sem was deze middag wel echt de pineut. Nadat Fabian zijn houten pollepel eerder zelfs stuk sloeg op Sem zijn achterwerk, moest Sem ook nog een cayenne peper trotseren. Dit tot hilariteit bij alle anderen, zelfs Tessa van de EHBO kon ook een lach niet onderdrukken. Tessa zelf mocht even proeven van de visolie en ook Patric en Justin mochten de proefronde ondergaan. Marmite was hun deel van het proef gedeelte. Justin had een enorme eetlepel en Patric kreeg er wat tenenkaas bij. Ook Maarten wilde dat wel proeven en propte na de teen knoflook die iedereen al had gegeten, ook nog even een limoen met marmite naar binnen. Als laatste mocht de groep van Fabian een heerlijke cocktail drinken om de maagjes wat te vullen. Het was maar goed dat jullie allemaal wat teentjes knoflook hadden gegeten, want na het avondeten was het tijd om samen met de Oudste Meiden een love night te houden. Jullie hadden in het begin van de week al een lijst gekregen die jullie naar waarheid moesten invullen. Deze lijsten werden vergeleken met de lijsten van de Oudste Meiden en zo werden er koppeltjes gemaakt. Elk koppeltje moest een spel doen tegen een ander koppeltje. Jullie testosteron schoot deze avond uit jullie broekzakken, wat genoten jullie van al die meiden om jullie heen! Sommige Oudste Jongens waren niet rustig te krijgen. Het leek wel of jullie aan het burelen waren net zoals het bronsignaal van edelherten. Wat ik nu bijna vergeet te vertellen, is dat we voor deze hele show nog even gingen speed daten. Het was erg leuk om te zien hoe jullie je best deden om dit zo goed mogelijk te doen. Justin en Frank waren bij het speed daten ook echt aan. Ze kregen dan ook het hoogste cijfer van alle meiden. Na de dates was het tijd om gezellig met ze allen bij het kampvuur te gaan zitten. Hier werden samen marshmallows gemaakt en vertelde de dates aan elkaar hoe verliefd ze waren op elkander. Maar ook aan deze avond kwam helaas een einde. De leiding verwachtte een hoop ontsnappingspogingen en maakte hun borsten alvast nat. Maar degene met de grootse mond viel al snel in slaap en alleen Sem, Guus en Barry waren vertrokken. Later bleken ook Frank, Max en Justin weg. Gelukkig vonden we deze mannen snel weer. Max en Justin lagen opeens weer in de tent en Frank plukte we bij de meiden vandaan. Nadat we Sem hadden gepakt en weer bomen hebben laten knuffelen, mocht hij stage lopen bij de leiding. Sem deed dit voortreffelijk en lapte Guus en Barry erbij. Nadat bijna iedereen in bed lag konden, wij ook gaan slapen dachten we. Maar nee hoor, daar was de familie van Wingerden die net als vorig jaar weer een potje kaartles wilden krijgen. Nou wij waren de moeilijkste niet en stuurde Janne en Guus met een geweldig pak slaag maar hun bed.
Vrijdag 19 juli. Een laatste duik.
Het is vrijdag als het noodlot toeslaat, Writers Block heeft opnieuw toegeslagen en ik ben daarom genoodzaakt om dit stukje af te schrijven op het stand van Agia Pelagia. Patric, Maarten en Louis waren er na 6 dagen nog steeds niet achterkomen dat niet de Spelbrekers, maar hun leiding enkele stinkbommen in de tent had gegooid. Voor de overige slaapkoppen was er hetzelfde ritme als andere jaren: opruimen, zwemmen naar het dorp, pannenkoeken eten en naar de disco. Jullie denken nu vast heeft hij dan niets te vertellen? Ja natuurlijk wel! Het ontbijt was deze ochtend iets later, zodat jullie mochten uitslapen. Na de broodmaaltijd gingen jullie als een speer koffers inpakken. Het gehele terrein van de Oudste Jongens was al bijna ingepakt, zodat we snel konden gaan zwemmen. Toen we in het zwembad aankwamen stond de badmeester al in zijn handen te wrijven en vroeg meteen: moet ik weer gaan jureren? Maar deze keer lieten we jullie met rust en mochten jullie zelf lekker je ding doen. Daar hoort natuurlijk een opstopping in de glijbaan bij. Na een keer of 10 was het leuk geweest en konden jullie aanschuiven om een heerlijk patatje te eten. Na de lunch wilden sommigen van jullie even voetballen. Dit duurde maar kort, omdat Maarten de bal zo nodig over de heg moest heen schieten. Dus stapten we over op een potje beachvolleybal. Een sport waar Sem eerder in de week al in had uitgeblonken en zo geschiede nu weer. Vooral de bal die hij aangespeeld kreeg en met beide handen over zijn hoofd over het net wilde slaan was mooi. Sem deed beide handen vooruit maar vergat ze tegen elkaar aan te doen. Dus kreeg hij de bal vol in zijn gezicht, dit tot grote hilariteit bij alle andere die meededen. De Brammers waren ook goed in het beachvolleybal en zouden op hun vakantie in Frankrijk samen in hun tent plannen gaan maken om een eigen team te beginnen. Na nog een frisse duik werd het toch echt tijd om naar het dorp te gaan om inkopen te doen voor de terugreis. Sommigne van jullie hadden graag de badmeester nog gedag gezegd, maar jullie konden hem niet vinden. Maar wie stond daar in Harderwijk toen we in het dorp aankwamen? Jawel de badmeester! Wat waren jullie blij dat jullie hem nog gedag konden zeggen. Nu snel even inkopen doen en door naar de pannenkoeken. Weer een compliment aan de kookstaf, want de pannenkoeken waren zoals het eten deze hele week weer erg lekker. Na het eten werd het tijd om ons klaar te maken voor de disco. Het thema dit jaar was CSI. Iedereen trok dus zijn themakleding aan en vertrok naar de disco. Het was dit jaar niet alleen een disco, maar ook een spel. Bij dit spel moest je iemand een verboden woord laten zeggen of hem zachtjes op zijn achterhoofd tikken. Dit spel speelden we samen met de Oudste Meiden en de winnares was Janne, nu stelden de Oudste Jongens ons alweer teleur deze week. Het was dus een week van vooral dieptepunten wanneer we speelden tegen de Oudste Meiden speelden. Aan het einde van de disco werd de kookstaf en de kampleiding bedankt en namen we afscheid van Marissa. Het was tijd geworden om voor de laatste keer dit jaar in Harderwijk te gaan slapen. Om 00.30 lagen alle Oudste Jongens in dromenland, behalve Jarno die had eindelijk al zijn verloren slaapuren van Renesse ingehaald en had praatjes voor 10. Hij maakte het zo bont, dat Tieme en Fabian ook nog even poolshoogte kwamen nemen en die we dus maar gelijk even hebben verteld dat ze volgend jaar weer gezellig mee moeten gaan. Tieme beloofde daarbij 20 vrienden mee te nemen. Na Jarno in bed te hebben gelegd met een duim in zijn mond konden ook wij gaan slapen.
Aangezien Robin niet van ophouden weet en de wens koestert om van dit verhaal een bestseller te maken, kunnen jullie de laatste loodjes lezen in deel 2!
