Kampverslag Oudste Jongens

Oudste Jongens 2016

Zaterdag

Op zaterdagochtend 17 juli slaat de kerktoren in Halfweg negen maal wanneer Dyon zich op dat moment in een Minionpak probeert te hijsen, iets waar Sven en Robin geen moeite mee hebben, en dit zo een startschot vormt voor een gloednieuwe kampweek. Voordat de drie geliefde leiders zich op het Don Boscoplein laten zien, worden ze geschminkt en dienen zich al meteen de eerste problemen voor. De geulen in Robin’s voorhoofd moesten helemaal worden opgevuld, bij Sven moesten er vier lagen op om zo zijn witte tint eindelijk weg te krijgen en voor Dyon zijn dikke kop hielden we net voldoende schmink over. Nu we er tip top uitzagen konden we richting Don Bosco. Op het plein aangekomen zagen jullie er allemaal prachtig uit en we zouden onderweg dan ook veel bekijks hebben. De heenreis verliep zeer voorspoedig, wat voornamelijk te wijten was aan de zeer handige fietsapp. Zo kon de nieuwe route ons geen problemen bezorgen en wist Robin voor het eerst in zijn langdurige carrière de weg eens goed te vinden. Op de eerste rustpost aangekomen bleek Mees het toch niet te lukken om naar Nunspeet te gaan fietsen, aangezien zijn knie roet in het eten gooide. Door het lekkere weer en het te warme pak waren Sven, Robin en Dyon al flink wat schmink verloren onderweg. Ja, het was flink zweten geblazen en de Minionpakken zaten dan ook vol liters lichaamsvocht. Met de tweede rustpost in zicht waren er toch een aantal die het moeilijk hadden. Donny gaf de fiets de schuld en Dyon kon alleen maar zijn enorme gewicht de schuld geven of was het nou toch een honger klop? In de groep bij Sven was er geen vuiltje aan de lucht, zelfs Fabian (die zonder versnellingen reed!) had nergens last van. We moesten nu nog maar 20 km wegtrappen en met de wind in onze rug gingen we als de brandweer. Door dit onverwachte succes van Moeder Natuur kwamen we zelfs 30 minuten eerder aan dan gepland. En wie stond daar op ons te wachten? Jahoor, het was Sam en hij wees ons direct de tenten, zodat jullie deze rustig konden gaan inruimen. Na een heerlijke pastamaaltijd gingen we maar eens kennis met elkaar maken. Iedereen moest wat over zichzelf vertellen en er kwamen vooral leuke bijnamen voorbij. Binnen onze groep hebben we jongens die door het leven gaan als Suug, Witlof en Witlof, Dirk, Elfje, Kikker, De Satudarah Broers, Neut, Faab, Worsttejong, Witte, Badpak, Faal, Maas, Sambal en Blom. Nu was er ook nog even tijd voor een ouderwets potje bosjassen. Team Rood van Sven en team Opgezwollen van Dyon gingen met elkaar de strijd aan in het bos. Ondertussen kreeg Robin een pak op zijn oude billen van Sam met een spelletjes hoogste botten. Het ging langzaam schemeren in de Nunspeetse bossen, dus gingen we terug naar het kampterrein. Daar brandde al een heerlijk kampvuurtje voor ons waar we samen met de Oudste Meiden de verjaardag van Nick de G vierden. Nick, erg leuk dat je getrakteerd hebt, vooral Dyon had nog wel wat gelust. Het werd tijd om te gaan slapen, al duurde dit bij sommige jongens nog even, want pas rond 04:00 was alleen het geritsel van de herten en wilde zwijnen nog in het bos hoorbaar.

Zondag

Goedemorgen, op deze zondag 18 juli zijn jullie de onderdanen van de Noord-Koreaanse leiders: de Briljante Kameraad, de Rode Generaal en de Grote Langharige Leider. Om dit thema extra kracht bij te zetten worden jullie dan ook gewekt met heerlijke Noord-Koreaanse marsmuziek en drillen we jullie je tent uit en moeten meteen aan het werk op het land. We hebben ons land al afgezet en daarlangs lopen nu drie grensbewakers die ervoor zorgen dat niemand ongevraagd ons gebied binnenkomt. Daarnaast zijn enkele kameraden druk bezig landbouw te bedrijven en wordt er in mars eten gehaald. Het eten van vandaag zal jullie niet verrassen....witte rijst. Na het eten gaan we aan de slag om ons land te beschermen en beginnen we met het maken van rookbommen. Met behulp van kameraad Barry (onze absolute rookbommen-specialist) weten jullie zo een heel wapenarsenaal bij elkaar te knutselen. Nadat we al eerder een aanval hebben afgeslagen van ons Zuid-Koreaanse buren, worden we opnieuw aangevallen. De rookbommen komen nu goed van pas om de tegenstander vakkundig weg te roken. Alle rookbommen worden bij elkaar gelegd en dit geeft een enorme rookwolk waar we als Noord-Koreanen erg trots op zijn, hoezee! Om de overwinning te vieren worden er weer prachtige marsen gelopen, maar wanneer er niet gehoorzaamd wordt aan de leiders, worden er stevige maatregelen genomen. Zo is kameraad Valentijn wel heel vaak degene die uit de maat loopt en hij wordt steeds keurig verraden door kameraden Teun en Maarten. Dit komt kameraad Valentijn te staan op heel wat krachtoefeningen en ook moet hij meerdere malen verschijnen voor het vuurpeloton. Ook kameraad Thieme staat vaak niet in de houding en zo waren er wel meer onderdanen die niet goed wilde luisteren. Met super verraders en kameraden Teun, Maarten, Levie en Mees kwam iedereen aan de beurt en keken de briljante leiders toe hoe goed het er aan toeging. Nadat we weer drie uur lang in de brandende zomerzon gemarcheerd hebben, wordt het tijd om gifgassen te produceren. Dit deden wij met een aantal speciale Noord-Koreaanse ingrediënten zoals trassi (oftewel garnalenpasta). Na het maken van deze stinkbommen werd het weer tijd voor een heerlijke lunch. Uiteraard bestond deze lunch opnieuw uit niks anders als witte rijst. De jongens waren al zo gedrild dat ze echt genoten van deze heerlijke delicatesse en vroegen dan ook geregeld om meer van deze lekkernijen. Na het middageten werd het tijd om onze schietkunsten te gaan bijschaven. Jullie werden opgedeeld in drie groepen en mochten het vuur openen op foto´s van onze tegenstanders. De kameraden bleken erg vaardig in het behandelen van een luchtbuks, want jullie schoten de andere leiding, uh tegenstanders, helemaal aan flarden. Toch schoten jullie niet zo goed als de Briljante Kameraad, de Rode Generaal en de Grote Langharige Leider die overduidelijk de beste waren. Ook wilden jullie je kunsten vertonen met de pijl en boog, om zo wat extra avondeten bij elkaar te schieten. Het bleef echter bij deze gedachte, want jullie bakten er niets van. Om dit verlies te vieren en de leiders te eren gingen we maar snel naar het strand om daar de nationale sporten te gaan beoefenen. De grootste sport in Noord-Korea is het watervolleybal en de kameraden keken er dan ook naar uit om dit te gaan spelen. Veel van de onderdanen vonden het water echter te koud. Zo probeerde Levi steeds het water uit te gaan, maar dat kwam hem op een flinke straf te staan van de omgekochte sumoworstel scheidsrechter Dyon. Het team dat onder leiding stond van de Rode Generaal werd uit het water geblazen, zo goed was het team van de Grote Langharige Leider. Met spelverdelers Joeri en Guus en onze hangende net-blokkers Jarno en Maarten, vlogen de punten binnen. Met services-kanonnen Sem en Barry en met vlammende buitenspelers Ralph en Fabian waren de teamleden van de Rode Generaal snel afgedroogd en dan was er ook nog Thieme die de bank warm hield. Aan de andere kant probeerde Donny vooral onze Sumo-scheids het leven zuur te maken. Het team van de Grote Langharige Leider had de scheids echter al omgekocht met 7 Big Mac menu’s, dus Donny kon zich klaarmaken voor een fikse afstraffing. Toch probeerden Valentijn en Nick met combinatiespel nog terug te komen, maar met klungels als Silvio en Melle in het team kom je niet ver. Mees en Sam werden helemaal gek toen ze hoorden dat de scheids was omgekocht en probeerde hem met hun gevechtstechnieken uit te schakelen. Hier was natuurlijk geen beginnen aan, want de Briljante Kameraad zat al aan een patatje op het terras. Nu dit zogenaamd spannende potje klaar was, rustte men even uit, waarbij iedereen natuurlijk wel in dezelfde houding moest blijven. Noord-Korea is ook druk bezig met het doordrukken van een nieuwe Olympische sport en we hopen natuurlijk met ze allen dat dit over vier jaar op het programma staat. Het gaat om het spel: Koenen, een spel dat is uitgevonden door een Noord-Koreaanse Meubelmaker die niet kan voetballen, dus maar met dit spel is begonnen. De bedoeling van het spel is de bal hooghouden midden op het water op een vlot. U zal wel denken hoezo op het water op een vlot?, ja dat weet de Noord Koreaanse Meubelmaker ook niet daarom is hij en het spel ook zo uniek. De sport werd deze middag dan ook fanatiek beoefent door de Noord-Koreaanse onderdanen. Maar we moesten op een gegeven moment toch weer terug naar ons eigen grond gebied om daar de grenswachten af te lossen. Maar ook was het weer tijd voor een heerlijk avondmaal en nee het was deze keer geen rijst. Na een heerlijke maaltijd werd het tijd om ons te gaan voor bereiden op het avondprogramma. In Noord-Korea speelt men hele leuke maar ook vreemde spelletjes. Dus gingen wij die ook eens proberen. We deelden jullie op in twee teams Noord-Korea en Zuid-Korea, dit werd dus een gevecht op eten of gegeten worden. Er kwamen steeds twee vrijwilligers naar voren en die mochten een opdracht trekken. Fabian en Sem beten het spits af, ze mochten een beschuitje met wasabi nuttigen en wie hem als eerst op had en het Noord-Koreaanse volkslied floot, won. Fabian was de winnaar en nadat de binnenbrand in de mond was geblust, mochten Nick en Valentijn naar voren komen om het elastiekje trekken uit te voeren. Na de eerste twee rondes was de stand gelijk, maar in de laatste ronde trok Valentijn toch aan het langste bal-eind. Nu was het de beurt aan Donny en Thieme, zei moesten met een mondspreider zo snel mogelijk een ui eten en een glas limonade drinken. Thieme wist dit natuurlijk glansrijk te winnen het filmpje zit toegevoegd bij de foto´s. Ook werd er nog het ouderwetse spel panty-ui-bierflesje omgooien gespeeld. Dus ui in de panty, panty op je hoofd tien rondjes draaien en daarna proberen met de ui in de panty deze om te krijgen. Aan het einde van alle spelrondes werd er nog een eindronde gespeeld iedereen moest zijn panty om het hoofd doen en zo snel mogelijk proberen een kaars uit te blazen. Uiteindelijk won Noord-Korea, maar ja dat was natuurlijk van te voren al beslist. Het laatst te spelen spel was het Noord-Koreaanse olieworstelen, Joeri en Fabian begonnen in het met olie gevulde bad maar scheurden er direct uit. Na dit gelijkspel was het de beurt aan Donny tegen de Satudarah Broers en Donny werd volledig afgeslacht. Maar Donny kreeg een herkansing, nu mocht hij samen met Silvio tegen Barry. Maar deze kleine slimme en ontzettend sterke jongen had geen enkele moeite met deze twee lompe reuzen. Zo volgde er nog meer olieworstel partijen waarin Melle en Sam samen in de finale mochten uitvechten wie het sterkst was. Na deze enerverende spelshow zochten jullie je bed op, sommigen met pijn aan lichaamsdelen en sommigen met een putlucht uit hun mond, maar de meeste moe en heel voldaan. Maar er waren toch weer een paar onderdanen die wilden ontsnappen vanuit onze mooie land. Maar gelukkig hadden we genoeg verraders in ons land, zodat bijvoorbeeld Teun in zijn kraag werd gegrepen. Na het oplossen van de moeilijkste Sudoku mocht Teun gaan slapen. We hebben geen idee hoelaat hij ging slapen want wij lagen al lang op 1 oor toen Teun de Sudoku klaar had.

Maandag

Maandagochtend 8.15 uur onze wekker gaat en het eerste wat wij denken: laten we die varkens is wakker maken. Het grootste varken lag trouwens bij ons in de tent, maar dat terzijde. Op deze varkensdag mochten we lekker alles doen, dus we begonnen de dag met het eten van het ontbijt zonder bestek. Dit betekent dat je alles met de hand eet, dus ook het smeren van een broodje met boter, pindakaas of pasta. Na het ontbijt gingen we de slagroomtaarten-quiz spelen. Als je een vraag goed had mocht je een taartbodem vullen met slagroom, had je nog een vraag goed mocht je de taart bodem met slagroom in het gezicht van de tegenstander gooien. Na een bloedstollende finale ging het team van Melle met de prijs er vandoor. De prijs was dat de winnaars zich schilder mochten noemen en de verliezers mochten de kwasten spelen, maar hier later meer over. Het was immers tijd om eens lekker in een modderpoel te gaan rollen. Het werd meer een soort modderworstelen tussen alle varkens, maar het was wel heerlijk zo een verkoelend modderbad. Daarna even opdrogen, zodat we geen last hebben van ongedierte. Na even heerlijk in de zon te hebben gelegen is het tijd geworden voor een spelletje Gadverdamme. Dit spel was heel simpel, namelijk gewoon dammen met negerzoenen en elke keer als je een negerzoen geslagen had, mocht je deze bij je tegenstander in zijn gezicht duwen. Dit leverde natuurlijk hilarische plaatsjes op: kinderen met twee negerzoenen als ogen of een nieuwe kappers coup met negerzoenen. Na 1 ronde was het dambord al bedolven onder de negerzoenen, maar dat kon de pret niet drukken bij de jongens. Het was nu weer tijd voor een heerlijke lunch waarbij we weer alles met onze handen moesten doen. Toen jullie klaar waren met eten, werden jullie weer in jullie modderpoel verwacht. Daar werden de schilders en kwasten even verdeeld en was het de bedoeling dat jullie twee witte lakens gingen beschilderen met elkaar. Dus doopten de schilders hun kwasten in de grote potten verf, om een prachtig schilderij te gaan verven. Deze heerlijke geurige verf rook je over het hele kampterrein heen, wat een lucht zeg! Maar voor jullie varkens was dit heerlijk, want jullie ruiken geen viezigheid. Nu werd het tijd om jullie smerige lichamen schoon te gaan spoelen in heet heerlijk water dicht bij ons kampterrein. Hier genoten we van het mooie weer en samen met de Oudste Meiden vermaakten jullie je prima. Ondertussen waren wij alvast het avondprogramma aan het voorbereiden, want deze avond zouden jullie het opnemen tegen de Oudsten Meiden. Uiteraard gingen wij zelf eerst ook even lekker zwemmen en zonnen, waarbij Robin’s grote pukkels een lekker kleurtje hadden gekregen. Na het eten was het dan zover, we gingen het opnemen tegen de Oudste Meiden! Deze avond bestond uit het beantwoorden van vragen en het uitvoeren van opdrachten. De opdrachten die jullie moesten uitvoeren waren niet al te gemakkelijk. Wat dacht je van het schillen van een perfecte ui, zonder te huilen? Ook moesten jullie Multi-tasken, wat uiteraard verloren gaan en maar weer eens bewijst dat jullie dit echt niet kunnen. Wat we wel even goed konden als de dames, was het harsen van een rug met ontzettend veel haar. Ook het tandenpoetsen van de leiding bleef onbeslist, want ze hadden een prachtig schoon gebit en dat al na 45 seconden! Het spellen van woorden was voor ons ook niet weggelegd, maar ja zoals 1 van jullie al zei: ik doe maar basis.... dus dan is het logisch dat je dat niet kan. Ook hadden we twee bonus spelletjes, we deden de kruiwagenrace met levende kruiwagens en we deden de broekenrace. Hiervan was de bedoeling dat je met je team een zo lang als mogelijke rij ging maken met 1 been in je eigen broek en je andere been in de broek van de buurman. Dit zag er natuurlijk vrij raar uit, vooral toen jullie nog moesten gaan rennen ook met ze allen. Na deze spellen werd de uitslag bekend gemaakt en wonnen de jongens glansrijk. Hierna dronken we nog even gezellig een kopje thee met ze allen en gingen daarna heerlijk slapen. Tenminste dat hadden wij gehoopt, maar ja net zoals elke avond slopen jullie je tent uit. Sommigen lukten dat ongezien, maar andere werden in hun kraag gevat en werden met een kleine of grote rode ui weer naar hun bed gestuurd.

Dinsdag

Goede Morgen dinsdag 20 juli, wat breng je ons vandaag ook weer prachtig weer. Dat is maar goed ook, want er staat een sportief en nat programma op ons te wachten. We gingen Slip and slide waterkickball spelen. Dit is een soort honkbal alleen dan zonder knuppel en harde bal. De honken zijn gemaakt van gevulde zwembadjes en de looplijnen zijn nat gespoten en ingezeept. Om dit spel te spelen zijn er twee teams nodig: een veld team en een schiet team. Het veld team begint achter een lijn en zodra de super lichte bal wordt weggeschoten, mag het veld team de bal gaan pakken en proberen degene die de bal heeft geschoten, af te gooien of uit te branden. Als de schieter ook maar met 1 lichaamsdeel het water in het zwembadje raakt, is hij veilig. Dit is zeg maar een beknopte uitleg van het spel. Dus na het ontbijt, maakten de kinderen zich klaar om weer een wedstrijd tussen de Oudste Jongens en de Oudste Meiden te gaan spelen. Dit was voor aardig wat heren ook de strijd tegen zijn zus of zusje. Waar Teun en Guus, Janne het nakijken gaven was dat bij de familie Maas anders, want toen Inez van het tweede naar het derde honk ging rennen, wilde haar broer Ralph Inez afgooien. Inez zette echter een fenomenale buiksliding in en ging tussen Ralph zijn benen door in een keer het zwembad in, wat een geweldig mooie actie was dat zeg! Bij Amara en Fabian ging dat anders. Amara gleed Fabian volledig onderuit, maar dat kon Fabian niet weerhouden om toch door te stomen naar het 1^e honk. Maarten werd onderschept door zijn zus Sarah en hij zou het 2^e honk nooit halen. Ook Nick werd in de weg gezeten door zijn eigen zusje Noa, maar Nick kon uiteindelijk toch een punt scoren. Donny die ondertussen uit zijn winterslaap was gehaald, was nog niet helemaal wakker. De weg naar het 1^e honk werd verspert door een uitglijder en een val op zijn achterhoofd. De meiden vonden dit zo zielig dat ze vergaten hem uit te tikken en uit te branden, dus belandde Donny toch nog op het volgende honk. Maar Donny zou Donny niet zijn, als hij op weg naar het tweede honk weer hard ten val komt en weer op zijn hoofd. Dit was voor hem echter ook goed nieuws, want na deze valpartijen leek hij verstandiger en volwassener te zijn dan ooit. Er waren in de loop van de dag nog meer mooie glijpartijen, want ook Fleur ging onderuit, maar haar brede achterwerk kon de klap goed opvangen. Ook Lotte ging onderuit, maar dit was omdat ze de bal wilde vangen en precies op het moment dat ze naar boven, keek gleed ze uit over het gladde gedeelte van de baan. Na de laatste bal bleek dat Jaimy alles had verloren met haar team. Nu werd het tijd voor de lunch die bestond uit heerlijke wentelteefjes. Na de lunch gingen we ons voorbereiden op het Diap. Maar dit konden we natuurlijk ook gewoon bij het meertje doen, dus nadat we alle troep op het kampterrein hadden opgeruimd fietsen we weer naar het meertje. Na een lekker verfrissende duik en een potje Koenen, was het tijd om even wat inkopen te gaan doen in het dorp. Sven moest ook nog wat inkopen halen voor de presentatie van het Diap en Dyon en Robin verdiepte zich alvast in de opdracht: steek een oud sprookje in een nieuw jasje. Wij kregen het sprookje van de kleine zeemeermin toegewezen, een verhaal dat ons natuurlijk op het lijf is geschreven. Nadat we de rollen hadden verdeeld en het verhaal hadden geschreven, was het tijd om te gaan oefenen en jullie kleding erbij te pakken. We waren ondertussen alweer op het kampterrein aangekomen en hadden super veel zin in het Diap. Om 18.00 uur fietsten we dan ook richting het kampterrein van de jongste kinderen. Daar aten we hamburgers met ze allen en namen we nog 1 keer alles door voor het Diap, de jongens waren gebrand om dit keer te winnen! Na een goed optreden van de Vrijbuiters wisten we dat we moesten vlammen. Het was een interactief stukje met verteller Teun, vader en moeder Guus en Fabian, en kind Silvio die met zijn beschermkwallen Mees en Levie op reis zou gaan. De rollen van boer en boerin werden ingevuld door Sam en Valentijn, die ook in het bezit waren van drie zeekomkommers genaamd: Joeri, Thieme en Jarno. Met Maarten en Barry als zeekippen, Donnie als zeeslak en Sem als zeeslakkenpoep waren er opnieuw nieuwe acteertalenten toegevoegd. Verder waren er nog de zeekrokodillen Ralph, Nick en Melle. In dit stuk werd het hele kampterrein gebruikt waar het Diap plaatsvond. Het was een fantastische performance van iedereen, alleen de twee jury leden Sonja en Rick vonden dat niet. Eigenlijk vonden ze dat wel, maar ja ze wilden 1 van de jongere groepen laten winnen. Ik zal het verhaal hieronder neerzetten zodat u weet hoe het precieze verhaal ging.

Het verhaal: Heel, heel lang geleden leefde er diep in de oceaan een zeemeermannen familie. De familie was erg arm en had geen eten. Moeder Guus had daarom het idee om zoon Silvio op wereldreis te sturen, om de geheime parel te vinden waardoor ze altijd gelukkig zouden worde . Zoon Silvio wilde niet op reis, maar ging toch om zijn ouders te helpen en zei gedag tegen zijn ouders. Moeder Guus had twee kwallen meegestuurd om zoon Silvio te helpen bij zijn zoektocht. Vier dagen en nachten liepen zij door de oceaan op zoek naar de parel, maar ze vonden niks. Plotseling zagen ze een onderwater- boerderij met drie grote zeekomkommers voor de deur, en ze gingen erop af. Boer Sam deed de deur open en vroeg wie is daar? Sam: wie is daar? Wij zoeken de parel, zei Silvio, want mijn familie is zo arm en ongelukkig. Ik heb de parel niet zei boer Valentijn, maar boer Valentijn had wel wat zeekippenvoer die Silvio aan de kippen kon geven, die zouden hem wel kunnen helpen.
Silvio ging met de kwallen naar de zeekippen　 toe en gaf hen wat voer. Plotseling maakte zeekip Maarten een raar geluid. Zeemeerman Silvio ging onder de kippen kijken en vond een tomaat en een ui die hij snel meenam. Zeemeerman Silvio ging verder met zijn reis en zag opeens een zeeslak de weg oversteken. De zeeslak had een grote ronde buik en ontzettende honger. Ik heb wat eten voor je, zei Silvio, maar dan wil ik wel een aanwijzing waar de parel ligt. De zeeslak knikte en at de tomaat en ui op. Plotseling kreeg hij pijn in zijn buik en moest enorm poepen. Hij legde een enorme drol. In de drol lag een brief met de aanwijzing waar de parel lag. Zeemeerman Silvio ging er snel naar toe en pakte de parel blij op. Silvio zei: Yes, mijn familie is nu niet langer arm. Silvio en de kwallen gingen daarom snel naar huis om de parel aan zijn ouders te geven. Toen werden ze op een donkere dag aangehouden door een groep krokodillen. De krokodillen hadden wel trek in zo'n lekkere kleine zeemeerman. Ga weg krokodillen zeiden de kwallen. Eet iemand op die veel beter smaakt, zoals de zeeslak. Dat vonden de krokodillen een goed idee en gingen naar de zeeslak toe. Silvio ging snel naar huis om de parel aan zijn ouders te geven. Moeder Guus en vader Fabian waren ontzettend blij en gaven hem een dikke zoen en deelde de waardevolle parel met de hele oceaan. Iedereen was daarom ontzettend blij en gelukkig. Behalve de zeeslak want die had een heel kort leven en was eenzaam en ongelukkig. Maarja, dat heb je als je een zeeslak bent. Had je maar geen zee slak moeten zijn DONNIE.

Na het Diap werd het tijd voor ons uitje, deze was dit jaar niet overdag maar dit werd een nachtuitje, dit mede namens een sponsor die niet genoemd wil worden, maar hij doet wat met licht. Ook eetcafe Het Zwaantje willen we bedanken voor dit super leuke uitje, dus wilt u een keer lekker eten en genieten van een gezellige avond? Ga dan vooral naar eetcafe Het Zwaantje op de zwanenburgerdijk 454 of kijk is op www.hetzwaantje.nl. Nu naar het uitje, het was een nachtelijk smokkelspel door de bossen van Nunspeet. John stond al met smart op ons te wachten en vertelde ons dat we via een gps op zoek moesten naar zwarte emmers in een donker bos. Wie de meeste emmers vond zou winnen, tenminste dat dachten wij. We hadden een uur de tijd om twintig emmers te vinden en werden daarom opgedeeld in drie groepen. Groep 1 was de oude-met-pukkels-groep onder leiding van Robin. Groep 2 was de dikke-vette-groep onder leiding van Dyon en groep 3 was de Rooie-tl-licht-groep onder leiding van Sven. Nou hup op pad!, we zouden vooral op de paden blijven had John gezegd. Nou ik denk dat we voor 90% dwars door het bos hebben gelopen, heuvel op heuvel af, en dat was aardig pittig met het warme weer. Robin vond heel snel vijf emmers achter elkaar, waar wel weer twee mispoezen bijzaten. Na het tevergeefs zoeken naar twee andere emmers, vonden we later een zesde emmer. Het geluk stond aan onze zijde, want het was weer een mispoes. We hadden dus nu zes emmers verzameld, waarvan de helft niks waard was. Vlak voordat we terug liepen vonden we nog een zevende emmer en dachten dat de buit wel binnen was, met zeven emmers van de twintig. Dus hup terug naar John! Onderweg kreeg Robin nog even de lachers op zijn hand, omdat hij nu toch echt op zijn bek ging en de negen keer daarvoor ternauwernood kon blijven staan. De groep van Dyon was blij dat ze de weg terug konden vinden, Dyon zijn telefoon was leeg en dus kon zijn groep nooit meer om hulp gaan bellen. De groep van Dyon had vier emmers gevonden, waaronder 1 met een zak chips, dus dat geluk hadden ze wel. Sven zijn groep kwam veels te laat binnen, maar dat vond John niet erg. Deze groep had vijf emmers gevonden, dus bleek Sven zijn groep de winnaar te zijn, dit kwam omdat Robin zijn groep alle drie de mispoezen in het spel had gevonden. Na nog even gezellig met John te hebben gepraat gingen we terug richting ons kampterrein. Daar dronken we nog een bak thee en zochten ons schone bedje op. Sommige van jullie waren het lopen in het donker nog niet zat, dus die waagde weer een ontsnappingspoging. Thieme vond dit ook leuk, maar moest dat bekopen met een zere enkel en een overheerlijke rauwe rode ui. Wat heeft hij gesmuld! Dat deed de rest van de heren meteen rechtsomkeer gaan en zij zochten hun slaapzak op.

Woensdag

Goede Morgen, het is woensdag 21 juli, de warmste dag van dit tot nu toe spectaculaire kamp. Vandaag stond het jaarlijkse uitje gepland. We moesten daar om 13.00 uur zijn, dus konden we eerst even wat langer in bed blijven liggen. Vooral Dyon had dit nodig, want hij moest zijn enorme ronde lichaam wat meer rust geven. Dus waar de rest er om 9.00 uur naast stond, voelden we Dyon om 10.00 uur uit zijn bed vallen, wat een aardschok zeg! Na het ontbijt en het pakken van de spullen zadelden we op richting Flevonice. Al snel kwamen we andere groepen tegen, want we moesten via de kortste route met de pont. Deze overvaartocht duurde nogal lang en daarom moesten we zo’n 35 minuten omfietsen. Dyon hing vlak voor het Veluwemeer al met zijn buik en tong tussen de spaken, dus ging Robin samen met Sam verder op de tandem. Bij Flevonice aangekomen stond er een leuk programma op ons te wachten. We begonnen met een kleine rondleiding over het grote terrein en kregen te horen wat er allemaal te doen was. Daarna hadden wij het geluk dat we als eerste op de luchtkussens mochten, die heerlijk in het water lagen. Dit was natuurlijk geweldig, twintig losgeslagen kleine jongens en 1 enorme grote dikke vadsige man (Dyon), doken tegelijk op sommige onderdelen. Enkele luchtkussens klapten dan ook meteen dubbel, vooral toen Dyon aan de zijkant van het kussen hing. Voor Robin was het soms wat gênant, want wanneer hij op zijn buik zwom, kwamen zijn grote pukkels boven het water uit en dachten sommige kinderen dat dit ook luchtkussens waren. Meerdere malen heeft de leiding jullie dan ook moeten vertellen dat het niet de bedoeling is op Robin’s pukkels te springen. We kregen dan ook al na twee minuten een waarschuwing, maar ja dat was tegen dovemans oren gericht. Na vijf minuten waren alleen de Oudste Jongens nog te vinden op het luchtvlottenkussen en waren alle andere kinderen het terrein ontvlucht. Na een halfuur waren we uitgeraasd en werden we vriendelijk verzocht om naar de kant te komen. Het volgende onderdeel wat op het programma stond was een stormbaan-run. Volgens het personeel konden we dat wel op blote voeten doen, maar dat bleek een zeer slecht idee te zijn. Bij het eerste opstakel aangekomen hadden velen van ons de distels al in hun voeten staan. Hierbij was het de bedoeling dat je een sloot moest oversteken, door te balanceren over een balk. Voor vrijwel iedereen was dit een gemakkelijk karwei, alleen Sem had net zoals Dyon, meer interesse om de dode kikker van dichterbij te gaan bekijken. We gingen weer verder, maar veel van jullie waren er wel klaar mee en dit is volkomen te begrijpen. Het was namelijk veels te warm om over een distelpad en asfaltbaan te lopen. Toch ging Robin met Melle, Mees, Valentijn, Nick en Teun door. En wat bleek, nog geen tien meter verderop werd het echt leuk baggeren door de sloot, kruipen door de modderpoeltjes en hier proberen uit te komen. Ook moesten we over hindernissen klimmen en sloten we af met een hele lange sprint. Toen wij aankwamen en Valentijn de EHBO had bezocht, zat de rest al heerlijk te genieten van een heerlijk patatje met andere frituurlijke lekkernijen. Na deze goedgevulde maaltijd gingen jullie de trampoline en de fietsskelters nog even testen. Maarten testte ondertussen even of het asfalt wel val-proef was, aangezien hij zichzelf van zijn skelter lanceerde. Na deze drukke dag werd het tijd om weer terug te gaan en moesten we nog anderhalf uur doortrappen op de fiets. Sam zat ondertussen in de auto, Levie ging terug op de fiets van Robin, en Dyon en Robin gingen samen op de tandem. Om 19:30 kwamen we terug op het kampterrein en daar stond ons een lekkere maaltijd te wachten. Natuurlijk werd het overgebleven eten ook nuttig gebruikt, sommige kinderen wasten hun haren ermee, maar de meesten doopten hun kleding ermee in. Hierna werd dit vol trots afgeblust in een heerlijke milkshake. Nadat de afwas was gedaan, de tent was gereinigd en iedereen weer fris rondliep, was het tijd voor de Love Night. Er werd steeds 1 jongen en 1 meisje uit de grabbelton gehaald. Daarna moest dit setje samen aan het rad draaien, waar verschillende kleuren op stonden. Elke kleur was verbonden aan een opdracht. Zo was het mogelijk dat je moest We sinaasappel-dansen, dropveter eten, goede openingszinnen tegen elkaar zeggen en nog veel meer romantische dingen. Elk setje kreeg steeds een cijfer van onze strenge jury Koen en Asley. Jarno moest een serenade brengen aan Noa, en nadat Jarno toestemming had gevraagd aan Nick, begon hij aan zijn serenade. Deze serenade was zo mooi, dat de jury niet anders kon beslissen dan dat Noa en Jarno wonnen. Zij mochten samen buiten gaan picknicken onder een prachtige sterren hemel. Binnen dronk de rest gezamenlijk een bakje thee. Toen de thee op was, mochten jullie je tanden gaan poetsen en je bed gaan opzoeken, want de volgende dag zou er een wedergeboorte plaats vinden. Jullie waren allemaal zo zenuwachtig dat jullie maar moeilijk de slaap konden vatten. Gelukkig hadden we de delicatesse van uixpert Loes op zak, zodat we degene die probeerden weg te komen, konden trakteren op een heerlijke rode ui. Nadat iedereen zijn maag had gevuld konden jullie toch gaan slapen.

Donderdag

Daar is ie dan, Donderdag 22 juli, de dag van de geboortes van: Levie, Mees, Maarten, Barry, Thieme, Jarno, Ralph, Joeri, Guus, Sem, Fabian, Donnie, Nick, Melle, Sam, Valentijn, Teun en Silvio. Vandaag hebben wij namelijk levenscyclusdag! We gaan dan ook voor het ontbijt bevallingvideo’s kijken, dat is natuurlijk altijd lekker op een nuchtere maag. Zo konden jullie allemaal zien hoe jullie ter wereld zijn gekomen. Op deze dag zal er dan ook een geboortekaartje op de mat vallen bij je ouders thuis. Die zullen wel gedacht hebben: wie ken ik die nu zwanger zou zijn? Nog voor het ontbijt moesten jullie je omkleden en kregen net zoals een baby, een luier om en mochten in tweetallen op het kruipkleed gaan liggen. Daar werd jullie ontbijt geserveerd en konden jullie elkaar trakteren op een heerlijke baby maaltijd van Olvarit. Keuze genoeg!, want er waren verschillende smaken, zoals: kaas-pasta, gehakt met groente, kip met rijst en de heerlijke broccoli-bloemkool combinatie. Ook kregen jullie beschuit met muisjes, net zoals de rest van alle kampleiding om te vieren dat jullie zijn geboren. Na het eten kregen degene die nog honger hadden een flesje melk en degene die aan het janken waren een fopspeen in hun waffel geduwd. Na een paar jaar te zijn vooruitgesneld gingen de kinderen naar de kleuterschool, daar leerden ze dingen zoals tekenen, kleuren en prikken. De kinderen in onze groep zijn zo slim, dat ze heel snel meerdere klassen hadden afgerond en direct door konden gaan naar groep 8. Daar werden de gebruikelijke Cito toetsen afgenomen en nadat de uitslagen bekend waren geworden, mochten jullie allemaal door naar de middelbare school. Jullie kwamen natuurlijk allemaal in de brugklas terecht en dat is natuurlijk best heftig, je eerste jaar als brug piepert. Jullie werden dan ook omgeduwd in de gangen en er werd alleen maar met jou en je tas gegooid. Teun ging als volleert brugklasser door de meute heen en ook Silvio sprong als een kikker door de gangen. Sem had het meeste moeite om in de klas te komen, aangezien zijn te zware tas hem telkens naar de grond gooide. Het is hem utiteindelijk toch gelukt om op tijd in de klas te komen. Nadat jullie de middelbare school en verdere studies hadden afgerond, kregen jullie allemaal een baan. Wat bleek, iedereen had het zelfde beroep als zijn vader! De gebroeders Satudarah waren professionele spijkerbroek-knippers geworden en Silvio was net zoals zijn vader grote-broeken-passer geworden. Nick gaf zwemles aan zichzelf, want hij werd er door iedereen uitgezwommen. Er waren ook veel bouwvakkers, dat komt later denk ik goed van pas. Sommige van jullie kwamen net zoals Robin niet verder in het leven dan hamburgerbakker. Het was dan ook tijd om hamburgers te eten, die waren gemaakt door Ralph en Sem. Eigenlijk maakte iedereen zijn eigen hamburger, maar ja, dan lijkt het net of er van niemand iets terecht is gekomen. Na de lunch kwamen we op een leeftijdsperiode die ook wel omschreven wordt als de Midlife crisis, dus gingen jullie je volledig vol laten tatoeëren. Fabian zette de letters van zijn ouders en zijn zus op zijn arm, Silvio ging door het leven als amsterdammertje, Teun liep de rest van zijn leven met op zijn sponsor Drogisterij en Parfumerie Poelsma rond. De witlofjes tekenden een zeilboot en Melle liet zijn vriendin op een surfboard tekenen. Guus kwam eindelijk met het verlossende woord, hij voelde zich al jaren een toekan die liet hij dus ook tatoeëren. Jarno en Thieme namen een levensgroot logo van de Satudarah op hun rug. Er waren zoveel tatoeages gezet, dat we bijna zouden vergeten dat we in een Midlife crisis zaten, daarom werd er ook nog gewerkt aan een testament en een hele mooie kist. Hier mochten jullie allemaal je handafdruk op zetten en een goor kledingstuk in achterlaten of iets totaal niet waardevols. Nu jullie onder de tatoeages zaten, wilden jullie deze natuurlijk showen op het strand en daarom sprongen we snel op de fiets. Jullie waren al zo ver heen, dat er allemaal motorgeluiden werden gemaakt. Jullie dachten namelijk echt dat jullie op een motor zaten, wat zo’n Midlife crisis wel niet met je kan doen. Bij het strand aangekomen keek iedereen tegen jullie op, je hoorde overal: Woh, wat een gasten zeg! en kijk die tatoeages eens! Jullie voelden je een soort koning en veroverde het vlot wat daar lag. Natuurlijk werd daar een potje Koenen gespeeld, maar opeens was daar Pim, ja jullie horen het goed, Pim. Deze jonge man wilde graag meedoen met een spelletje Koenen, want hij dacht vast met zulke stoere mannen wil ik wel meedoen. Maar elke keer als Pim een beetje in het nauw kwam, stopte hij ermee. Doordat hij steeds stopte kon hij jullie goed observeren. En na een half uur riep Pim opeens uit het niets: jullie tatoeages zijn niet echt! Dit maakte ons erg verdrietig, omdat we wisten dat hij loog. Dit kostte Pim wel een knelbroek en een enkeltje naar zijn handdoek, maar dat maakte Pim niet uit, hij had een ontdekking gedaan. Jullie zaten al zo diep in jullie Midlife crisis en dankzij Pim dropen jullie af en wilden snel terug naar het kampterrein. Daar aangekomen begon de leeftijd toch wel te tellen en bereikten jullie zowat de leeftijd van Robin. Als we die leeftijd echter hadden willen bereiken hadden we nog wel een maand op kamp gemoeten, maar dat terzijde. Bij het avondeten viel bij 1 van jullie zijn gebit in het voedsel, enkele anderen vielen in slaap en de rest vergat de hele tijd wat we aten. Daarom hadden we bedacht om een spel met jullie te gaan spelen wat iedereen doet op zijn oude dag, juist levend biljart! Uiteindelijk werd het levend-poolen, maar dat is bijna hetzelfde. Nadat de gaten waren gegraven en het gras door de grasmeester was bij geknipt en mooi gemaakt, werd het tijd om de eerste levende keu in stelling te brengen. Jullie waren opgedeeld in teams van drie, dan konden twee personen de levende keu vast houden. Na een zinderend openingsschot vlogen de ballen over de tafel. De stand ging gelijk op, maar uiteindelijk zou het team van Melle de meeste punten scoren. Nu jullie nog ouder waren geworden werd het natuurlijk tijd voor een advocaatje met slagroom. Ja, het einde kwam nu echt nabij en we gingen deze dag afsluiten met het verbranden van onze timmerwerken die we die middag gemaakt hadden. Alleen het weer gooide roet in het eten, want er mocht 1 avond geen kampvuur gemaakt worden. Dus werd er met man en macht een kuil gegraven om de ceremonie toch door te laten gaan. Er was ondertussen al meer publiek bij gekomen en jullie waren goed geïnstrueerd. Met het nummer: waarheen waarvoor werden van Bob en Anie de Rooij, werden jullie timmerwerken in de kuil gegooid. We sloten de ceremonie af met de woorden: zand erover. In de aula kregen jullie nog een heerlijke stuk bloedworst met een beker visolie. Na deze lekkernijen werd het tijd om naar bed te gaan. Jullie deden dat ook netjes, alleen wilden jullie allemaal buiten slapen, dus samen met de Oudste Meiden werd het open veld opgezocht en gingen jullie in bed liggen. Het bleef nog lang onrustig en toen wij naar bed gingen wisten wij waarvoor....Levie en Mees hadden een van de kleine zwembadjes in onze tent gezet, gelukkig zagen wij dit op tijd en konden we er omheen lopen. Maar bij ons bed aangekomen, bleken onze slaapzakken en dekbedden weg te zijn. Achter ons hoorden we een gelach, jahoor daar stonden alle heren ons keihard uit te lachen! Jullie waren wel zo aardig om te wijzen waar de dekbedden lagen, nou ja hingen. Mees en Levie hadden ze keurig in de vlaggenmast gehesen. Dyon en Robin probeerde de twee daders te pakken, maar Dyon zijn overgewicht speelde hem parte en moest de strijd na een val staken. Ook Robin hield het niet lang vol, zijn oude lichaam en slecht zicht bracht hem twee keer hardhandig naar de grond. Robin kwam tot de conclusie dat hij hiervoor toch echt te oud is, dat zie je ook wel aan de groeven in zijn voorhoofd. Maar ja, wie niet jong is en wie niet dun is, moet slim zijn! Dus hebben wij de bedden inclusief slaapzak en kussens van Mees en Levie maar even verstopt. Niet veel later keerde de rust terug op het kampterrein, dat duurde maar even want het schijnt nogal flink geregend en geonweerd te hebben. Gelukkig waren de jongens en meiden zo slim om met ze allen in een eettent te gaan liggen. Zelfs Levie en Mees hadden een bed gevonden waar ze op konden slapen.

Vrijdag

Goede Morgen allemaal, het is alweer vrijdag, de week loopt op zijn einde en dat is wel te zien ook als wij s ‘morgens naar buiten stappen. Wat een bende zeg op het terrein, en het regent ook nog eens. Nadat we jullie wakker hebben gemaakt, mogen jullie alvast je tas een beetje inruimen en vooral al de troep op het terrein opruimen. Het is inmiddels 10.00uur en we horen en voelen een enorme klap. Het kwam bij de tenten vandaan en ik loop onze slaaptent in en zie opeens een enorme zink hole naast het bed. Gelukkig, het was Dyon maar die uit zijn nest was gevallen, natuurlijk precies op tijd voor het ontbijt. Na het eten gingen we nog even verder de troep opruimen en werd het tijd om naar het zwembad te gaan. Ploseling kwam er een enorme stank uit de tent van Barry, Maarten en de witlofs! De leiding werd beschuldigt een stinkbom in de tent te hebben gegooid, maar ons advies is om die beschimmelde sokken die in de tent lagen, toch maar eens weg te gooien! Inmiddels was het bijna droog en kwamen we dus ook helemaal droog aan bij het zwembad. We hadden in eerste instantie een beetje twijfels over dit zwembad, maar het was een super leuk zwembad met drie glijbanen en vier zwembaden. Het zwembad was zo leuk dat er in het ondiepe bad zelfs drollen ronddreven. In het zwembad ontmoeten wij barmedewerker Collin, aardige gast die waarschijnlijk daar ze eerste maar ook laatste dag draaide, omdat hij volgens zijn bazin niks goed kon doen. Dus Collin we willen je een hart onder de riem steken wij vinden je een top barman, en je kan altijd nog wel aan het werk gaan bij visafslag Schelling. Nu stormden wij ook het zwembad in en er moest natuurlijk meteen een opstopping worden gemaakt in de glijbaan. Ook werden er veel bommetjes gemaakt en Donny haalde zelfs het plafond met zijn bommetjes. Om 14.00 uur stond er voor jullie een overheerlijk patatje klaar met een nog lekkerdere slush puppy. Sylvio was een van de jongens die ging uitbuiken in de stoomcabine. Denk je net rustig te zitten wat denk je..... komt Pim binnen wandelen. Deze jongen kwam even vertellen dat hij in Leiden woonde en dat dit dé stad was. Een voor een kwamen jullie Pim tegen het leek wel een cultheld voor jullie. Alleen Thieme was wel klaar met Pim, dus kreeg Pim een klein zetje van de glijbaan en vanaf toen zagen we Pim niet meer terug. Een klein uur later gingen we omkleden, dat was echter niet erg, omdat Dyon in het zwembad was gesprongen en na deze fatale sprong was het zwembad leeg. Na het zwemmen gingen we nog even wat inkopen doen voor de terugweg. Uiteraard werden er natuurlijk ook leuke cadeaus gekocht voor de kookstaf en de leiding. Toen iedereen uitgeshopt was, keerden we terug naar het kampterrein, waar ons 600 heerlijke pannenkoeken stonden op te wachten. De pannenkoeken smaakten erg goed, vooral Sam vind ze overheerlijk vooral met bruine suiker. Nu de laatste avond naderde, werd het tijd om ons klaar te gaan maken voor de Ik Hou van Holland disco. Iedereen was in het oranje of in het rood-wit-blauw gekleed. Het was een half overdekte openlucht disco en er konden oud-Hollandse spelletjes worden gespeeld, zoals spijkerpoepen, sjoelen en een potje limbodansen. De winnares bij het sjoelspel was Santana, zij verpletterde iedereen met een score van 62. Het spijkerpoepen werd gewonnen door Levie, die ook als enigste aan het spijkerpoepen meedeed. Ook aan deze mooie avond zou een einde komen, de kookstaf werd bedankt met de woorden: ‘’het was niet te vreten va je hi ha ho’’ en ‘’ga weg en kom nooit meer terug’’. Bij deze kookstaf bedankt voor de heerlijke maaltijden en moeite die jullie voor ons gedaan hebben! Ook de leiding werd bedankt, Dyon kreeg een t-shirt die hij eindelijk paste XXXXXXL, Robin kreeg pukkel crème want, die heeft hij in zeer geringe mate op zijn lichaam en Sven kreeg een After Sun voor als zijn TL-licht rood gekleurd zou worden. Heren bedankt!!! Na nog 1 keer het nummer tsunami gedraaid te hebben, waarbij we elkaar volledig in de prak probeerde te pokoën was het toch echt tijd om te gaan slapen. Jullie hadden geluk, want Nina die als een soort worm uit grond voor eens verscheen, kwam jullie allemaal een nachtzoen geven. Jullie wisten niet hoe snel jullie naar je bed moesten gaan. Gelukkig voor Nina sliep iedereen binnen 5 minuten en gaf ze alleen ons een nachtzoen.

Zaterdag

Ja ja daar is ie dan, zaterdag 23 juli, de dag dat we terug moeten fietsen naar huis. Onze wekker ging om 06.30 uur en nadat wij ons hadden opgefrist maakten we jullie om 07.00 uur wakker. De eerst groep zou om 08.30 uur vertrekken, dus we moesten haast maken. Tenminste dat dachten we, maar jullie waren zo snel klaar met alles, dat we rustig konden gaan ontbijten tot 08.30, want de eerst groep Oudste Jongens vertrok pas om 09.00 uur. Het eerst stuk dat we moesten fietsen was ongeveer 42 km, tenminste dat gold voor de groep van Robin en Dyon. Robin kan dan wel oud rimpelig, pukkelig en al jaren over datum zijn, hij was 1 van de twee personen, die niet fout fietste tijdens het eerste deel van de route. Nee, hij volgde zijn gevoel (die hem al zo vaak in de steek heeft gelaten) en niet de fiets app die wij hadden. De groep van Sven en Menno, ja je moet iets als er niemand anders wilt fietsen, kom je toch bij Menno uit. Deze groep reed dus wel verkeerd en dat trol Menno niet zijn rol werd overgenomen door onze held Jarno. Nadat iedereen was aangekomen op de eerste rustpost, liep het vertrek hier op rolletjes, behalve voor Dyon en Robin. Waarbij iedereen vrolijk voer de brug heen fietste, zette zij hun weg voort langs het water, waarbij we weer lekker konden omfietsen. Maar na een belletje van Rutger, onze redder in nood, kwamen ook zij weer op de goede weg. De prachtige nieuwe fietsroute bracht ons dwars door Naardenvesting en door meer kneuterige plaatsjes en bospaadjes vol met wilde dieren. Zo kwamen we aan bij de laatste grote rustpost het Amsterdamse bos. Vanuit dit bos was het nog even doortrappen en konden we bij de BP op de Ijweg ook de groep van Sven weer verwelkomen, want die waren weer eens verkeerd gefietst. Menno hing ondertussen al onderste boven op zijn fiets, zo kapot was hij. Het laatste stuk werd in een rustig tempo gereden en bij het rondje om de brandweerkazerne stapte Robin nog even bij Sam op de tandem, zodat die ook nog even mee kon fietsen. Toen we aankwamen zal iedereen wel gedacht hebben, wat zien die jongens er raar uit maar dat was de bedoeling. We hadden kleren van Nina geleend, want het thema van de terugweg was: ga verkleed als Nina. Silvio zijn outfit kwam het best tot zijn recht, want dit paste deze dag prachtig bij Nina haar BH. Zo iedereen weer veilig thuis en dat is maar goed ook! Bij deze willen wij alsnog even Rutger en Bob bedanken, ze hebben namelijk een zware taak als kampleiders gehad deze week, jongens bij deze dus bedankt. Ik heb me deze week de blubber ingetypt om dit op tijd af te krijgen dat is dus gelukt nu maak ik er een eind aan.

Dus kan ik zeggen namens Obesitas Dyon, TL buis Sven en Rimpelige en pukkelige Robin.

Heren bedankt voor en pracht kamp, wie we met name willen noemen zijn: Barry, Nick, Guus, Silvio, Fabian, Melle, Sem, Valentijn, Mees, Ralph, Levie, Thieme, Maarten, Sam, Jarno, Joeri, Donnie en Teun. En tot volgend jaar hoezee, hoezee, hoezee!!!!