In Memoriam: Pieter van Rooijen

Het afgelopen weekend heeft ons het droevige nieuws bereikt dat ons opper dinsdagmorgen ploeglid Pieter van Rooijen vrijdag 10 mei op 81 jarige leeftijd het leven heeft verlaten.

 

 

Pieter, zoals wij hem moesten noemen, heeft veel voor Don Bosco betekend. In de beginjaren was Pieter actief in de leidersploeg. Bij onder andere de Hobbyclub op dinsdagavond kon hij zijn creativiteit overdragen aan de kinderen, die vol enthousiasme de kneepjes van de meester van alles overnamen. De Hobbyclub was altijd de club waarbij je weken achtereen aan een bewerkelijk project werkte. Of het nu om het bewerken van hout, ijzer of glas was, Pieter wist er wel raad mee en liet de kinderen naar huis gaan met een bijzonder knutselproject.

 

Pieter was in de loop der jaren een zeer actief lid van onze dinsdagmorgen ploeg. In zijn blauwe stofjas en samen met zijn maatjes Piet, Bert en Herman onderhield hij Villa Bosco als geen ander. Als je al naar ons clubhuis Villa Bosco toeloopt, ontkom je niet aan de sporen van onze Pieter. Om maar met het aangezicht te beginnen. De buitenkant, de bankjes, hier is zijn handtekening in te vinden. Als hij met zijn team het niet zo goed hadden onderhouden, had het er nu niet zo goed uitgezien. De hal binnenkomend, maak je kennis met zijn echte eigen vakmanschap, het leggen van vloeren. Het linoleum is door hem gelegd, gerepareerd, opgevrolijkt en schoongemaakt. Zelfs de schoonmaakploeg mocht alleen maar de vloeren vegen en stofzuigen, zodat hij zelf de ochtend erna met de poetsmachine de finishing touch kon aanbrengen en de vloeren er weer als een zonnetje uit zagen.

 

Maar ook als deelnemer van de Tufrit, Don Bosco on Tour of jaarfeesten kwam je altijd wel een spelletje of bouwsel van Pieter tegen. Te denken valt hier aan de huisjes die voor vele doeleinden inzetbaar waren zoals een suikerspinhuisje en de levende fruitautomaat. Daarnaast bedacht, ontwierp en maakte hij de welbekende “Pieterspelen”. Deze kent u vast wel, het spel waarbij het pingpong balletje naar boven geschoven moest worden door aan 2 draadjes te trekken die aan een ring vastzaten waar het balletje in lag en waarbij het balletje niet door de gaatjes mocht vallen. Of het spel waarbij je een balletje moest laten rollen op 2 stokken. En zo zijn er nog veel meer spelen welke Pieter heeft bedacht en gemaakt. En prachtig waren ze!

 

Pieter was altijd een stille kracht in de aanloop en afwikkeling van het kamp. Kent u niet die grijze kistjes, waar wij al onze spullen in stoppen die mee moeten naar het kamp? In de loop der jaren repareerde Pieter vele kampkistjes. Hij sjouwde er dan 4 tegelijk in zijn autootje om er thuis aan te timmeren, verven en van alles en als deze dan weer opgeknapt en van nieuwe features voorzien waren, gingen ze weer in zijn autootje en konden ze weer mee naar het kamp. Maar ook maakte hij telkens weer nieuwe kampsnufjes, zoals de bekerdienbladen met voorgeboorde gaten zodat ze niet om konden vallen of kistjes voor de borden en bekers. Er waren zelfs schragen die erop ingericht waren om de tentstokken van verschillende lengtes bij elkaar te kunnen binden met een technisch Pieter hoogstandje zodat dat werk een stuk makkelijker en sneller kon.

 

Er was nog eens een tijd dat Pieter de terugkomst zaterdag ’s morgens vroeg in de benen ging om naar het kamp te gaan samen met zijn racefiets met bijbehorend tenue. Dit om de oudste jongens te laten zien wat fietsen was. Voor ze het wisten waren ze onder Pieter zijn leiding weer snel terug in Halfweg. In de jaren erna liet hij dit fietsen voor gezien en nam hij een andere taak op zich op de laatste kampdag. Gepaard met een stoffer in de hand werden alle, maar dan ook alle horrals (slaaptentjes van de kinderen) onder Pieter zijn bewind schoongemaakt en zo geveegd, zodat er geen dennenappel of zandkorrel meer in te vinden was. Op zijn knieën werden alle tenten schoongeveegd en ingepakt, klaar voor het volgende kamp. Zelfs toen hij deze taak niet meer uitvoerde op kamp bedacht hij een systeem om de horrals in Halfweg schoon te laten maken op een dag kort na het kamp. We stonden er weleens om te lachen, maar de horrals zijn nog steeds niet afgeschreven en we weten wel waar dat door kwam.

 

Don Bosco heeft ook veel voor Pieter betekend. Pieter was geen man om stil te zitten, zijn handen jeukten altijd om iets te doen. Bij ons kon hij zijn ei kwijt. Na zijn pensioen is hij de dinsdagochtend ploeg gaan versterken. En vakanties, daar deed Pieter niet aan. Ook in de zomervakantie moest het er van hem piekfijn uit blijven zien. De kampspullen moesten weer op hun plek en het clubhuis moest schoongemaakt worden zodat het er weer perfect uitzag voor de start van het nieuwe seizoen. En perfectionistisch was hij zeker.

 

U leest het hierboven al, Pieter was voor ons een stille onmisbare kracht wiens inzet en drijfveer enorm heeft bijgedragen aan Don Bosco van vroeger maar ook zeker van deze tijd. Daarom heeft het bestuur dan ook jaren geleden besloten om Pieter samen met zijn maatje Piet op te geven voor de verkiezing van “Vrijwilliger van het Jaar 2008” van de gemeente Haarlemmerliede. Zo trots als een pauw en met een glimlach van oor tot oor mocht hij zijn waardering in ontvangst nemen. En eind 2012 hebben we zelfs ons speelpleintje voor Villa Bosco zelfs omgedoopt tot het Piet en Pieterplein. We hopen dat u nog eens aan hem denkt als u daar op het bankje zit te wachten om u kind van club te halen.

 

Lieve Pieter, 1, 2 rikketik, hupsa hupsa hoi……

Bedankt voor alles, we zullen je missen en nooit vergeten.

Goede reis en rust zacht

 

Wij wensen Truus, Jacqueline, Demi, Bert, Lida en alle familieleden en vrienden veel sterkte en kracht toe met het verlies van jullie geweldige man, vader, opa, broer en vriend.

Alle leden, leiding, het Bestuur en oud leiding en Bestuur van Don Bosco