In memoriam

Op vrijdag 18 juli heeft ons het vreselijke nieuws bereikt dat Milia van de Mortel, samen met haar vader Jeroen en moeder Winneke, is omgekomen bij de vliegtuigramp met vlucht MH17.

Begin juli was Milia met ons mee op kamp. Uitgezwaaid door moeder Winneke vertrok zij op de fiets naar Harderwijk. Op zondag is ze ongelukkig tegen een paaltje aangefietst waarbij ze haar teen brak. Waar eerst nog de angst bestond dat ze geopereerd moest worden bleek dit uiteindelijk niet nodig te zijn. Milia was daar zelf nog het meest blij mee, ze wilde namelijk dolgraag op vakantie met haar ouders en dat zou bij een eventuele operatie in gevaar komen. Terug op het kampterrein bleek dat ze gelukkig aan veel programma’s mee kon doen. Ze moest alleen goede schoenen dragen en ze mocht zich niet te lang inspannen. Als ze pijn had mocht ze pijnstillers nemen, maar bikkel als dat ze was, heeft ze die maar 1x genomen.

Gedurende de week bleek dat ze ook met een gebroken teen prima kon functioneren, sterker nog, ze was snel genoeg om de afwas te ontlopen. Toen dit bekend werd bij de leiding mocht ze, samen met Kimberley, alsnog een hele afwas doen. Dat werd in eerste instantie niet gewaardeerd, maar bleek achteraf een van de leukste ‘corvee’ momenten van het kamp te zijn geweest.

Milia viel op door haar sociale en geweldige karakter, zoals wellicht wel bekend via het radiofragment van Puck op 3FM van afgelopen weekend. Milia was altijd zeer behulpzaam, lief en sociaal als het om haar vriendinnen ging.

Naast haar lieve karakter viel ook haar doorzettingsvermogen op. Ondanks dat ze af en toe behoorlijk last had van haar teen, vond ze de (sport)spellen te leuk om aan zich voorbij te laten gaan en ze deed, zoals altijd, heel fanatiek mee. Waar ze heel fanatiek kon zijn was ze op andere momenten bescheiden en wilde ze absoluut niet in het middelpunt staan.

Wij zullen haar blijven herinneren als een vrolijk, sportief, af en toe eigenwijs, maar vooral super lief meisje dat een speciaal en leuk kamp heeft gehad en dolgraag op vakantie wilde met haar ouders.

Haar vader Jeroen was bij Don Bosco eveneens een bekend gezicht. Al jaren ging hij met alle plezier mee met het opbouwen en afbreken van kamp. Tevens hielp hij ook altijd met het opruimen van alle spullen die van het kampterrein terug kwamen. Alles werd weer op zijn plek terug gezet in de Don Bosco villa. Ook dit jaar was hij mee en heeft hij zijn mede opbouwers vermaakt met zijn goede gevoel voor humor en brede lach. Zoals een goed medewerker (en sinds kort directeur) van Steenwijk betaamd konden wij hem altijd bellen als we weer eens met iets omhoog zaten.  Dat kon zijn eigen hulp zijn, maar ook sponsoring, het beschikbaar stellen van auto’s, materiaal en personeel.

We zullen ze ontzettend gaan missen en wensen alle familieleden, vrienden en vriendinnen en dierbaren heel veel sterkte toe met dit vreselijke verlies.

Liefs, de leiding, het bestuur en alle kinderen van Don Bosco!

Bij aanvang van het nieuwe seizoen zullen wij op gepaste wijze stilstaan bij deze vreselijke gebeurtenis.