De Valentijnsclub van de Vrijbuiters

Valentijn stond dit keer in het teken van pesten. Pesten is nou niet iets waar je direct aan denkt als in de inleiding ‘’vriendschap’’ genoemd word.  Toch gebeurt (onwetend) vaker dan u en wij denken. Hoogtijd dus om het wellicht gevoelige onderwerp met onze Vrijbuiters te bespreken. Graag wil ik voor op stellen dat wij geen enkele intentie hadden om kwaad te spreken, in tegen deel! We willen voor onze kinderen gewoon het beste van het beste en als we dat kunnen bereiken door het onderwerp “pesten” bespreekbaar te maken dan doen wij dat met ‘’liefde’’.

Om aan onze kids duidelijk te maken wat pesten eigenlijk inhoud gebruikte wij een praktische methode. Ik stel voor dat u zelf meedoet terwijl ik uitleg geef. Dus grijp dat papiertje maar daar links achter de computer. Verfrommel het papier maar scheur het niet. Probeer het nu net zo voorzichtig weer uit te vouwen. Wrijf nu zo teder als u kunt over het papier. Wat ziet u? Juist! Kreukels! Deze kreukels gaan er nooit meer uit. Wat denkt u zelf dat deze kreukels betekenen? Ik kan u vertellen dat onze kinderen zelf al op het antwoord waren gekomen. Het zijn de herinneringen die een mens onthoud na te zijn gepest. Hoe lief, aardig en behulpzaam je in het vervolg zult zijn, deze kreukels zijn voor altijd.

Onze eigen Rick lichte het geheel toe met een ''Ik'' verhaaltje. Een verhaal dat menig Vrijbuiter eens goed deed slikken.

Het verhaal gaat over ‘’Ik’’. Ik is een jonge jongen van 9 jaar oud. Ik groeide op in een klas waar pesters de dienst uitmaakte. Op een dag besloten hij en z’n vrienden zich te onderscheiden van de pesters en begonnen een eigen groep. Stukje bij beetje begon te hele klas in te zien dat samen delen/spelen veel leuker is als toe kijken om er maar bij te kunnen horen. Uiteindelijk eindigde de pesters helemaal alleen. Dit was volgens ik precies wat hij gevoeld had toen hij gepest werd. Hij besloot daarom ook de pester bij z’n groep te betrekken, mits zij gezellig mee deden en ophielden met pesten. Nu, in het heden, zijn ik en de pesters beste vrienden.

Naar ons idee was en is dit de perfecte manier om de kids duidelijk te maken dat iedereen anders is. Niet iedereen is goed in voetbal, maar misschien wel weer heel goed in tennis! Iedereen heeft zijn eigen kwaliteiten. Het is aan jezelf om er mee toen doen wat je wilt, maar liet een ieder in z’n waarde.

Hier vind u de foto’s van deze avond

Tot volgende week, dan gaan we lekker met elkaar spelen!

De Vrijbuiterleiding