De Wilde Bosjesmannen vinden Cache!

Beste lezer,

Afgelopen woensdagmiddag was het dan zover. Het veilingitem (van het 55 jarig bestaan) Verjaardagsfeestje organiseren werd verzilverd. Melle de Graaf was een aantal weken geleden 10 jaar geworden en dit kinderpartijtje was voor hem. Als kernwoord van zijn partijtje had hij VIES genoemd. Koeienvlaai en paardenpoep? Is dit niet vies genoeg.

Na een aantal weken wikken en wegen: wat gaan we doen, werd het idee voor het partijtje geboren: we gaan geocachen met de boys. Ik hoor je al denken: wat is geocachen. Geocachen is het verstoppen van iets op een bijzondere plaats op aarde waar je door middel van coordinaten met een GPS komen kan, oftwel een speurtocht naar een punt waar je de gegevens voor het volgende punt krijgt om zo achter de plaats van een 'schat' te komen.

Rond de klok van één uur kwamen de genodigden bij ons clubhuis: Yannick, Robin, Teun, Sam, Henzio, Justin en natuurlijk ook de gastheer Melle. Gekleed in lange broeken, goede schoenen met sokken en bovenkleding met lange mouwen. Na wat lekkers mochten de jongens de cadeau's voor Melle verstoppen en deze mocht ze daarna gaan zoeken rondom het clubhuis.

Tegen de klok van twee uur gingen de mannen (en de 2 dames) op weg naar "Het Geuzenbos". Het zoeken naar de cache ging daar beginnen. Daar werden ze op het eerste coordinaat gewezen.

De mannen vervolgden hun weg naar het eerste waypoint. Daar vonden ze iets waarmee ze het coordinaat van waypoint twee konden bepalen. Na het invoeren van de coordinaten in de gps werd de richting en de plek van waypoint twee gewezen. Toen moesten de mannen weer gaan lopen. De GPS mochten ze om de beurt vasthouden en dus ook de weg bepalen. Onderweg kwamen de mannen toch heel wat vies tegen namelijk koeienpoep. Sommige vers, sommige al wat ouder. Op weg van waypoint 3 naar 4 hadden de boys ineens iets in het oog..... Ze waren er stil van en dat moesten ze ook zijn. In de verte stond namelijk een Schotse Hooglander!! Omdat zij niet verder door de brandnetels konden moesten de jongens een stuk omlopen om toch op een goed pad terecht te komen. EN DAAR STONDEN ER NOG 2 VAN DIE KOEIEN. De mannen vonden het geweldig en ikzelf vond het ook wel kicken dat ik ze nu wel zag (maar toch 7 kleuren...). (bij het voorlopen van de cache met de uitzetter hadden we nml wel de vlaaien gezien, maar niet de dieren zelf.)

Uiteindelijk hebben we vier Schotse Hooglanders gezien, prachtig! We hebben ze daarna met rust gelaten en voor wij het wisten waren de dieren uit ons zicht verdwenen. Op naar waypoint 4.

Ondertussen waren we ook op wat bebosder terrein gekomen en hadden de jongens allemaal al een flinke tak te pakken. Nog steeds had er niemand in de brandnetels gelegen, want die stonden overal ook echt hoger als dat ze zelf waren. Na waypoint 4 moesten we een stuk terrein over waar we wilde paarden tegen konden komen. Hier kwamen we de verschillende poeltjes tegen waar de paarden van dronken als er water in stond. Maar al wat we zagen, alleen mega grote mest hopen maar geen paarden. Dat had ook leuk geweest. De jongens waren lekker aan het poeren in de poeltjes met hun takken en ondertussen liepen we naar waypoint 6.

Justin had aardig in de gaten hoe het cachen in z'n werk ging en kon ook heel goed zoeken. Binnen no-time had hij de aanwijzingen gevonden. Dus krijgen de anderen bij waypoint 6 een voorsprong. Maar ja, wat de aanwijzing die gegeven werd nu betekende, tja, daar hadden ze toch iets meer wijsheid bij nodig. Al gauw gaf Astrid een goede hint. En had Melle nu zelf de nieuwe coordinaten gevonden.

Op weg naar waypoint 7 kwamen we bij de uitkijktoren. Een flinke klim naar boven en onderweg kwamen de jongens weer een nieuwe coordinaat tegen. Alleen konden ze hier niet bij, dus Astrid haar hulp was nodig. Teun was dit keer de meest oplettende. Want hij zag waar de cache zo'n beetje moest liggen. Nog even een foto en dan op zoek naar de eind-cache waar de "schat" verstopt zou moeten zitten.

Maar wat kwamen de jongens nu onderweg tegen: ronde balletje met verf erin. We liepen nml langs de rand van het paintball terrein. Al snel hadden de boys in de gaten dat ze deze kogels op konden rapen en mee konden nemen. Na er een aantal op de weg gegooid te hebben, in de hoop dat auto's ze stuk reden gingen we gauw op zoek naar de eind cache. Deze was nog een eindje lopen, maar Melle navigeerde de groep zonder moeite met de GPS in z'n hand naar de eind locatie. Hier vonden ze een zak met chips en voor iedereen een klein kompasje als herinnering aan deze tocht.

Maar wat zag Teun nog voor iets raars? Dat was de echte cache die verstopt lag in het bos. Wat zat erin: een logboek, potlood en wat kleine speeltjes. Ook voor de volgende vinder er maar een kompasje in gedaan en hem daarna weer op dezelfde plek teruggelegd. En daarnaast ook nog even een geschikte team naam voor de mannen verzonnen en deze in het logboek gezet: De Wilde Bosjesmannen. 

Na gezellig tussen de brandnetels de chips opgegeten te hebben, zijn we teruggelopen naar de auto's om terug te gaan naar het clubhuis. Daar aangekomen snel patat gehaald en lekker met z'n alle zitten smikkelen. Toen was het feestje al weer afgelopen en werden de mannen weer naar huis gebracht.

"Hij heeft genoten" zei Melle zijn moeder toen hij moe maar voldaan de auto instapte.

Rest mij een aantal mensen te bedanken:

Nicolette voor het helpen met organiseren van dit feestje!

Cacheteam Heracross voor het uitzetten, aanpassen en voorlopen van deze tocht!

Melle, Yannick, Sam, Henzio, Teun, Robin en Justin voor hun enthousiasme voor deze barre tocht.

Voor alle foto's klik hier.

Voor meer informatie over geocaching, kijk op www.geocaching.nl of klik hier. Een leuke bezigheid met een doel voor een saaie zondagmiddag!

Groetjes,

Astrid